Akala on the move

Maandag  10-8-2015.

De outback tour bij John Griffith.

 

 

 

 

John haalt ons op , hij is iets later, en we beginnen de dag met een cappuccino. Daarna met Rob Rolf naar Mieke Ford en haar man Ceciel. Bij Mieke kijken we naar de vogel, bespreken we de kweek van de grijze roodstaarten en laat ze trot haar mooie vogels zien. Ze heeft bij iedere vogel een verhaal. Bijzonder is het verhaal van een mix regenboog Lori met een schubbe Lori. Die vloog op een dag op haar schouder. Ze vroeg de vogel “wil je in een kooi!” En ze deed het deurtje op  en vloog er in. De vogel Blauwkop genaamd, ging naar binnen en ze verzorgde de vogel.  De vogel kreeg een vriendje een schubbe Lori en ze kregen kuikens. Zo mee en dan vliegt de vogel buiten los en komt dan naar een tijdje terug naar de kooi. Kijk dat zijn van die verhalen die ik nu zo leuk vind. Het is tijd om te gaan.   

 

 

 

Bianca gaat bij Mieke in de auto, ik ga bij John. De wegen begint rustig. Mooie natuur we rijden langst de zee naar boven. We komen langst Port Douglas en gaan naar boven via Laura naar Musgrave. Hoe hoger we gaan hoe ruiger de weg.

Onderweg stoppen we even om de benen te strekken. “Kom “ zegt John “Wellicht zitten hier krokodillen. En ja 2 grote krokodillen liggen op een baai aan de rivier. We klimmen langs een rots – richel- En vinden een goed spot om een panorama foto te maken.  Maar het is stijl en ik val een meter of 2 naar beneden. Alles goed ,maar wel mijn broek en been kapot. Maar luister alles beter dan opgegeten te worden door een Chricky..

Dan zing ik zachtjes “ I will surfive”..

 

 

 

Na laura een Aboriginals plaatsje bezoeken we Split Rock en daar klimmen we op de berg waar we de tekeningen in de rotsen bewonderen. Hier was de klim naar boven niet ongevaarlijk, en dus ging ik voorop. Na 15 minuten dacht ik waar is iedereen !  Maar in mijn enthousiasme  klom ik door maakte foto’s en dacht “ze blijven wel lang weg”!  Dan komt na zeker een minuut of 20 Mieke en ze zegt de mannen zijn  terug .Bob is gevallen en heeft zich bezeerd en Bianca die o de hoek aan kwam was ook gevallen. Haar been was kapot.. Het doen dan ook goed zeer als je op plaatsen als deze valt.. Alles is zand steen rots, maar goed je gaat door ,je wil alles zien. Toen we beneden waren werden allemaal goed ingespoten met een desinfectie middel en we besloten maar weer eens op pad te gaan.

 

 

We rijden een klein stukje door en John vraagt aan mij “Thiely wat kost een rosé kaketoe in Nederland.”!!  Ik zeg Ongeveer  1000 Australische Dollar .. Okay dan zit hier zo ongeveer voor een miljoen langst de weg zegt hij !!!! Ik kijk en wow…….alles is rosé…

We zien een grote flock met rosé kaketoes. Als ik zeg 100 dan denk ik dat ik niet overdrijf..

Ze zitten op de telefoon draden en langst de weg We stoppen en genieten van de vogels. Veel ouderlijke vogels met jongen. De Aboriginals voeren bij omdat er jongen zijn..

Dan rijden we door .En dan stopt de gewone weg en rijden we op wat ze noemen :  

Dirty Roads”. 

Nu stel je voor een weg van zand , droog, met veel gaten, spleten, hobbels . Heb je dat…. Oké dan vermenigvuldig dat met 10 x erger ..Dan zit je een beetje in de line van : “de Dirty Road.. Meteen schiet me het liedje binnen : van voor naar achter van links naar rechts. Van voor naar achter naar links en rechts…..en dat gaat dan een uurtje of 4 door. Ik voel me billen niet meer…..

Als een tegenligger  langst je rijd dan zie je 2 minuten  niets dan . Stof…Stof . Het is net of er mist hangt maar dan met een zicht van 0 .. En dus alles is wit. John weet de weg rijd door omdat hij weet er zit niets voor me.. Maar voor ons voelt dat toch wel “skary ”aan.  En als je dan denkt erger kan niet , dan opeens is het donker. Goed gingen om 900 uur en om 1900 waren we in musgrave. Daar bestelde we een heerlijk steak  met friet en gaan we om 21.00 naar ons huisje . dat ziet er goed  en schoon en veel belovend uit. We gaan vroeg naar bed , voor onze begrippen, want morgen gaan we met het opkomen van het licht weer op pad .

 

 

Lekker een warme douche voor de spieren, de benen goed zuiveren want zowel ik als Bianca  zien dat we ons lelijk hebben bezeerd. De eerste dag op pad naar het Noorden zit er op. Het was Indrukwekkend. Wat zal de dag van morgen ons brengen….Ik ben benieuwd….

 

 

 

Maar ons gezelschap is goed . We genieten. Daar gaat het om…. Ik doe mijn ogen dicht en slaap. Wat een Xperience.. En ik denk aan Graham Taylor.. Zijn boek kan ik dromen. En zijn reis ga ik nu maken. Wat ben ik toch een bofferd.. Truste  allemaal.Tot morgen.