Cape York 1 week 2019

 

De outback tour  met John Griffith. 7 Oktober.

John haalt ons op .De wegen beginnen rustig. We gaan naar boven via Laura Musgrave naar Artemis station.Daar overnachten we .Om er te komen moet je via de  Dirty Roads. Nu stel je voor een weg van zand, met veel gaten, spleten, hobbels.

We gaan van voor naar achter van links naar rechts en dat gaat dan een uurtje of 4 door. Ik voel me billen niet meer. Als een tegenligger  langst je rijd dan zie je 2 minuten  niets dan . Dan is het stof…stof . en nog meer stofhappen…

 

Dat is de dirty road Xperience. Het is net of er mist hangt maar dan met een zicht van 0 .En dus alles is wit. John weet de weg rijd door omdat hij weet er zit niets voor me.

We stoppen bij kleine stops waar krokodillen zitten en waar de gould amadine  eten en drinken. We zien ze wel ,maar een foto maken is moeilijker dan we denken.            Goed de eerste foto’s zijn gemaakt. .We rijden door het water om over te steken en daar zitten de krokodillen. We blijven in de auto.  Dan komen we in Artemis Station. Een bekende plaats waar de golden schouldered Parrot leeft.  We zijn welkom in huis. John is daar een huisvriend. We komen bij Sue Sheppard  en Tom En hun kinderen met daarvan weer de kinderen.. En daar zitten wel honderd rosé kaketoes. Een uurtje maken we foto van “grazende” rosé s en vliegende rosé s  .En er vliegen nog een paar roodstaart kaketoes over .Ze heten ons welkom .Hun geluid herken je uit duizenden. We zien waar we slapen en lopen naar het huis. Daar mogen mee eten. De gehele familie zit aan tafel en het word een gezellige avond. We eten rijst  met sausijsjes en suddervlees . Met een cake met vanille saus na. Daarna drinken we  thee.  Onze verhalen over de toiletten  ( drop toilet en de  kikkers in de toilet)  laten de tranen over de wangen lopen. Ook dat wij het vreemd vinden dat alles zo donker is in de nacht is lach wekkend. Ja hier bestaan geen lantaarn palen.  Ze liggen in een deuk. We krijgen een lichtje bij onze kamer. En ze maken een lichtje bij de toilet.. Zo lief.. Als je dan loopt spring er van alles Kikkers en alles wat jeukt. Maar het komt goed . En hoe fijn is het om met de beste gids hier te zijn..

Wat ben ik toch een bofferd..  

Truste  allemaal.

Tot morgen. 

 

Dinsdag  8 oktober.

S’morgens staan we op om 06.00 uur.  Lekker wassen en aankleden. Dan komt de zon op en de vogels  laten zich horen. Als het licht word gaan we op zoek naar de golden schouldered parrots.  We zijn bij  Sue Sheppard op Artemis Station en alleen daar vliegen de Golden schouldered Parrots  Ze zijn met uitsterven bedreigd. Hier proberen ze er alles aan te doen deze vogels terug te brengen in de natuur.

 

Ze hebben voederstations gemaakt en hier voeren ze de vogels. Het probleem is dat als de jongen uit komen het seizoen droog is . Oudere vogels vinden hun zaden wel ,maar de jongste niet. De natuur verkiest altijd sterke vogels ,en de populatie dunt daar door sterk uit.  Deze vogels broeden in een termieten heuvel.

 In Cape York zijn veel van die termieten heuvels actief.

Maar de Golden shouldered is zeer kieskeurig. Ze maken hun nest ,en dat is een klein gaatje mooi rond. John vind ze door dat je dan een soort molm (zwart) ziet liggen onder een gaatje en dan weet je dat er een nest is. Normaal hebben ze 5 eitjes maar het weer is slecht en om een of andere manier heeft de bloem waar van deze vogels leven geen “bloem” gepakt en zijn er minder eitjes en minder jongen vogels.

 

Dit jaar hebben ze maar 2 tot 3 eitjes. En de uitkomst is best goed in de kweek maar 60% gaat dood. Dit omdat er gewoon geen voer is . Vraag is dan ,zou je als vogel niet elders gaan nestelen. Nee want deze termiet heuvels vind men alleen in deze gebieden. Dus doen ze er alles aan dit zo optimaal mogelijk  te beïnvloeden.

 

Wij gaan op zoek naar de vogels en dat is niet zo makkelijk als men denkt.             De vogels zijn niet groot en hun kleuren vallen helemaal weg in de bomen. Je moet dus luisteren . In de bomen vinden we ze deze keer niet. Maar we gaan naar de voedingskooien. Daar komen ze zeker want ze hebben honger. En ja hoor als we daar zitten en wachten komen ze rond 08 uur aan gevlogen.

Nu nog op de foto zetten . We zien hier ook de rosé kaketoes en de roodstaart kaketoe en hoog in de lucht vliegt een sulpher kaketoe. Na de birdwatching gaan  we ontbijten. We eten geroosterd brood met jam. En een lekker bakske thee.

En daarna  stappen we in de auto en gaan op weg naar Coen.

 

Onderweg moeten we door diverse creeks. Dit is een klein riviertje waar een overstap door loopt van de ene kant van het water naar de andere kant. We rijden er met de 4weel jeep zo door heen. Indrukwekkend is het wel ,want er sterven jaarlijks toch nog steeds te veel mensen die hier de macht over het stuur verliezen. Dan is vaak het water zo sterkt dat ze mee getrokken worden. We zien krokodillen in het water dus we blijven in de auto.

 

De weg veranderd de natuur veranderd en langzaam naderen we de  rain- forrest. We nemen een ijsje bij Pascoe roadhouse en zien daar twee telefoon cellen staan. Werken die nog zegt Caroline.. ja hoor zegt john ,dit is nog steeds de manier om te bellen hier.We plassen en rijden een stukje door. Het inmiddels 35 graden. Lekker koel in de auto met airco.

 

Dan nemen we een afslag en zoeken een plaatsje op .Hier gaan we lunchen bij de Pascoe River. Daar waar Graham Taylor zijn mooiste momenten beleefde. Het kost john moeite om te komen waar hij wil zijn. Diverse extra hulpmiddelen worden ingezet om dit in en uit te komen Maar dan zijn we er en hij zet de stoelen neer en we gaan eten. .John pakt eerst een zak chips en cruncht die klein. Daarop worden witte bonen uit blik gedaan. Daarop doet hij tomaten in tomatensap en daarover heen sla. Goed roeren zegt hij en eten ..Verrassend genoeg smaakt het heerlijk. Na de lunch rijden we verder.

 

John weet dat ik het  boek van Graham vaak gelezen heb en ik in de voetsporen van Graham wil reizen en heeft vooraf al de plekjes uit gezocht zodat het ook echt een belevenis is en gaat worden. Hoe lief is dat. Weer gaan we van links naar rechts en John rijd gewoon door.  Diepen dalen hoge bulten en het lijkt soms dat we in een rollercoaster zitten. Dan komen we aan in Iron Range en gaan via lockhaert river naar Portlands Roads.. We gaan naar het research team om bij te praten over de weken dat john er even niet was We horen dat de eclectus nesten langzaam weer actief worden na de vreselijk cycloon Trevor.

Deze cycloon heeft zoveel schade aangericht dan de grootste sterkste cycloon Monica tot nu toe . Deze was level 5 ,maar was maar 30 minuten hier . En Trevor was level 3 .Maar hij raasde 8 uur over Iron range en vernielde meer dan ooit eerder is vernield.

 

Alles was verbrand en zwart en we zien de gevolgen en het is vreselijk. Bij het research team treffen we een andere john en zijn vrouw Marilyn . Ze hebben sinds de dag Trevor over dit gebied raasde alleen maar schade geruimd. Maar zijn toch blij weer wat groen te zien door al dat zwart. Dus zijn ze positief. De Eclectus is weer aan het broeden maar voor de palmkaketoes is het leed groter.

Diverse oude bomen ( en die zijn belangrijk ) zijn beschadig en naar de grond gegaan .Dus er zijn geen nest bomen.

Daarnaast zijn bomen waarvan deze vogels eten ook omgevallen.

Dus ziet het er niet goed uit voor deze vogels.

.

Goed we gaan dus samen met John research doen hoe het er nu voor staat.

Dat vinden we natuurlijk kei leuk. We gaan naar onze slaapplaats in Portlands Roads. Aan de zee. Onderweg zien we een boom waaraan een telefoon hangt.

He zegt John hier kunnen we even bellen. Caroline ziet de telefoon aan een draad hangen en vraagt aan John “hoe dan”?  John pakt zijn mobile en zegt Hiermee !! We liggen allemaal in een deuk. De telefoon in de boom geeft dus aan dat er daar bereik is .Caroline dacht ik moet met die telefoon bellen.  Those dutchies zegt John…

Nou ja je begrijpt we liggen in een deuk. We  noemen het nu de telefoonboom.

 

En deze keer hebben we een volledig huis voor ons alleen.

Met meerder slaapkamers een woon kamer ,een zit hoek, een badkamer een keuken en patio .En een Drop toilet… Oeps dat brengt memories naar boven. Maar gelukkig het is geen gat boven de  vloer waar je dan alles in moet mikken.

Nee het is een normale  toilet , je kan dus zitten ! Maar je laat wel alles in de grond vallen ,en dat is dan compost. Dus een natuurlijke manier van ontlasten .

 

Alles is open  er zijn geen ramen die je dicht kan doen .Dus de wind blaast er dwars doorheen. De slaapkamer deur kunnen we wel dicht doen .Gelukkig. Recht voor het huis is de zee. Met een privé strand waar juist op dat moment een 3 meter grote krokodil zwemt. Nu je begrijpt dat word geen zwemmen .Hoe mooi en aanlokkelijk het is . We gaan wel wandellen bij de zee ,met een beetje afstand van het water.

 

John maakt vanavond het avond eten en we eten kip met groenten.

Na het eten praten we de laatste nieuwtjes bij van het research werk wat ze hier nu al jaren doen met de palmkaketoe. Rob Heinsohn is hier al jaren actief en Christina Zedněk en John Griffith werkt ook al jaren mee aan dit project. We zien foto en film van de nesten en vogels en het is fantastisch. En morgen gaan we naar de nesten.

  

John gaat naar zijn camping plaats en laat ons lekker ons ding doen .

We zetten thee en maken de verslagen en zetten de foto’s op stik.

Caroline heeft maar liefs 1000 foto’s gemaakt ,

en ik 750. Dus dat kost tijd even op de harde schijf te zetten.

 

Morgen vroeg weer op . Maar niet te vroeg want John gaat eerst voor ons het voor werk doen. Paden vrij maken bij de nest bomen .Want door de cycloon zijn de meeste padden onbegaanbaar geworden. We zullen ook diverse nesten bezoeken van de eclectus. John pikt hij ons op om 7 uur.

De wekker word gezet, Morgen gaan we op pad

Op pad naar de Eclectus parrots en de Palm Cockatoo.

 of wel de edel papegaaien en de palmkaketoe..

 

Woensdag 9 oktober.

De wekker loopt af en we gaan lekke even wandelen.

Langst de zee. De zon schijn het word een mooie dag.

Vandaag dus gaan we nu eindelijk naar de Eclectus en de Palm. Tenminste als we ze vinden. Want we zien wel dat de natuur hier een schok heeft gehad .De bomen die normaal fruiten zijn zwart en kaal. Hier is niets meer te eten voor de vogels. John laat ons eerst de bomen zien die vorige keer allemaal nesten hadden van vogels. Denk aan de Hilton en de conflict tree De grote palm kaketoe boom . Alles is weg. Het is vreselijk om te zien en we worden er eigenlijk best een beetje depressief van.  We gaan bij een boom zitten die vogels john bezet is met eclectus. Als we er stoppen vliegen er een edel pop en een geelkuif weg.  We zitten er even en mensen komen langst lopen. Ze hebben hun auto langt de kant van de weg gezet. Dit word niks. Want vogels komen niet terug als er bezigheid op de weg is En ja we kunnen ook niet zeggen : loop door - of ga weg ! Ze praten en vertellen ons dat ze op zoek zijn naar vogels . John die ons daar heeft afgezet ,  pikt ons op en we gaan verder Dit word niks. We rijden door en zien een grote varaan langst de weg Leuk maar het is geen vogel.

 

De mensen proberen ons achterna te rijden en john stuurt een weg in waar je niet snel in rijd en schud deze mensen af .Voor de zekerheid gaan we wat eten halen voor de lunch en gaan eerst lunchen en komen daar na weer terug. Na een heerlijk lunch met brood en kip en groente en saus gaan we weer naar de boom.  John gaat op onderzoek uit naar de andere nesten en laat ons even hier zitten. En wat denk je komen die mensen weer aan. Tot 2 keer toe rijden ze voorbij en stappen uit Klappen met de deuren en we weten het al .dit kunne we vergeten. We balen er wel van moet ik zeggen.  John komt terug en zegt kom ik heb een nest gevonden daar gaan we heen Maar eerst schudden we deze mensen af.

 

Dan moeten als echte bush ladies door de meest moeilijke pas dat ik ooit heb gelopen. Onder bomen door over bomen heen en langt de meest lange en vervelende  takken midden door de bush. Door een Creek. Alles word nat .                    Geen krokodillen zegt john.. Nou ja dat moet je dan maar geloven. Maar we doen het wel .Na 15 min door takken bomen over de grond kruipend en door water lopend komen we bij een nest. We zien meteen 4 edel papegaaien. Ze schreeuwen en de avond valt wat in. We maken foto’s maar het licht zit niet mee .Morgen komen we hier terug zegt john Dus kijk nu maar en maak morgen maar foto’s.

 

Dan gaan we even bij Su en Tom langst die bij Chili Beach een nacht op de camping staan. Onderweg Kijken we naar Lings en recht en bedenken de dag. Dan opeens zie ik iets vliegen  langst de auto gelijk een dolfijn met een boot mee zwemt vlieg t er een kaketoe met de auto mee. En tegelijkertijd schreeuwt caroline Palmkaketoe . John op de rem en Ja hoor de palms vliegen de boom in. Wat schitterend .Jammer het licht is weer niet optimaal maar we zien ze en maken foto en film. Je krijgt dan een soort van silhouetten. John zegt als je er een gezien hebt volgen er meer OP naar  huis eten en je verslag maken. Morgen beginnen we de dag lekker vroeg .We moeten 6 uur klaar staan en gaan op zoek naar de edels en de palms.. Met goede moed deze keer.

 

Donderdag 10 oktober.

Vandaag gaat een edel dag worden. We beginnen morgens even bij de rubbisch tip  , de vuilnis stort van Portlands road. om te kijken of er palm kaketoes zijn. Maar helaas niet. Carolien zei al zijn we niet te laat! En john gaf toe dat we dit morgen vroeg om 5.30 gaan doen. Want ze zijn al weg.  Dus dit gaat  moeilijk worden. De vogels hebben het zwaar na trevor en ze laten zich niet zien. John is erg bezorgt. Daarna gaan we eten. Geroosterd brood met jam . En dan op naar de ekkies. Op  bij de boom waar we gisteren de pad vrij van hebben gemaakt Althans dat heeft John gedaan en wij hebben hem 2 keer gelopen om hem wat meer begaanbaar te maken. Nou ja als je dat begaanbaar kan noemen. Wederom moeten we over en  onder  bomen klimmen En langs struiken takken omgevallen bomen.

 

We gaan weer door de Creek en na 15 min zet john ons neer onder de boom. We zien al snel dat de pop uit het nest vliegt en er komt een man kijken. Maar als de pop dan weer terug vliegt in haar nest laat ze zich niet meer zien Het is inmiddels 35 graden en we zijn 2 uur verder. Wij zijn het wel zat dat wachten op niets. En alles jeukt prikkelt en het is heet. Als john komt gaat hij een nieuwe  pad  maken die aan de andere kant van de boom uit komt. Hij  is anderhalf uur weg. Wij zitten nog steeds onder de boom en lopen daar na mee naar de nieuwe spot plek. Weer een 15 min dwars door alles wat jeukt en pijn doet. Daar worden de stoelen neergezet en we gaan terug naar ons huisje om te lunchen om vervolgens tegen 1600 terug te komen. We eten baramundi ,vers gevangen gisten in de lockhart rivier door de John van het research team. Lekker verse gebakken door John Hij is onze kok Hij kookt iedere dag. Vandaag 2 keer want vanavond eten we spaghetti bolonaise. . Maar eerst nemen we een dik uur rust voor we terug gaan .Ik val in slaap op de bank. Ik ben zo moe.

Tegen 1430 uur terug naar de boom met de edel papegaaien.  Weer is de weg er na toen niet te geloven. John krijgt kramp maar we moeten door. Na een half uur zwoegen en afzien ,en ik bedoel echt afzien….

 

15.30 uur  zijn we bij de boom. Daar worden we gecamoufleerd met een net  neer gezet. Niet bewegen want dan komen ze niet zegt john .De pop vliegt in en uit maar geloof me dat kan je niet op foto zetten. Ik had alleen al een batterij leeg van het in en uit zoemen , want je wil niks misen.

 

Het is 17.00 uur als we bijna gebroken op de stoel in slaap vallen.

Dan om 17.15 uur is er beweging. De pop roept de man om voer. En dan krijgen we de mooiste minuten van deze week. De pop vliegt naar de tak op haar boom en twee mannen komen voeren.. Dit duurt alles bij elkaar een half uur. Dan gaan de mannen zich poetsen en de pop gaat in haar nestblok in de opening zitten. We maken de mooiste foto’s .We genieten en hier zijn we voor gekomen. We worden op en top beloont .Na wat kleine momenten met de edel papegaaien hebben nu toch wel mega  time bij de ekkies.. We blijven als de maan al komt schijnen ,maar we moeten voor de donker uit dit bos zijn anders komen we niet meer thuis.

Na een half uur lopen we terug en we zijn 18.30 uit het bos en om 1840 is het donker.  Spannend dit .. Bud we made it !

En hier is het zwart donker geen lampen geen licht alleen de maan.

We rijden tevreden naar ons huis eten lekker nemen een douche en gaan op tijd naar bed. Morgen vroeg moet de wekken op 05 00 uur. Wat zullen we slapen. .

 

Vrijdag 11 oktober.

Vandaag gaan we voor de palmkaketoe. Om 5 uur de wekken. We zijn er klaar voor. 5.30 geen John.. om 6 uur geen john. We lopen  langst de staat want thuis zitten is niks. En langst de weg zie je misschien nog wat.. De dag begint dus  niet goed want john is 40 min te laat ,dus we lopen de palmkaketoes mis. Ik herken de frustratie bij caroline Ik heb het bij Bianca ook gezien. Dan heb je nog maar een volle dag hier , ( want de komende twee dagen zijn terug reis dagen )  en de palm zit alleen maar hier En dan gaat alles fout. Ja je kan kwaad blijven maar dat lost niets op.

 

We vertrekken uit eindelijk rond 7 uur naar waar we gisteren de palmkaketoes hebben zien vliegen. En ja hoor , John maakt alles goed door ze te zien ,waar wij ze niet zien. Daar zitten ze drie mooie vogels  Male female en juveniel. Ik krijg er maar twee op de foto. Maar wel een paar schitterende foto’s Ik ben al blij.. Druk bezig met zoom in out slaat john op een boom met een stok. K…Ze vliegen weg. Volgens john doet hij dat om ze te laten weten dat er andere volgen kan zijn en dan beschermen ze nest en dan zouden we wellicht het nest vinden. Nou mooi niet ze vliegen weg   en weg is weg. Balen. Je moet begrijpen je ziet ze maar 1 uur per dag de rest zitten ze in bomen verstopt en dus geen kans op foto. Dus dat vinden we natuurlijke niet zo leuk! Maar ja wat doe je er tegen.

 

We rijden wat door en daar zien we een man palmkaketoe. En voordat ik hem goed op de foto heb doet john weer het zelfde en weg is hij weer. Dat valt wel een beetje verkeerd bij caroline. Ze zegt als we vanavond terug gaan zeg ik toch echt wel dat hij dat niet hoeft te doen. Eerst foto’s en dan slaan .

 

We moeten gewoon even bij komen en gaan even terug naar het huis waar we wat gaan wandelen. Daar zien we opeens in een borstel brush boom vijg papegaaitjes Een man en pop en ja hoor tijd genoeg voor foto en film Schitterende momenten. Dit is even genieten en onze spanning is weg. Dan komen we een stel tegen die daar werkt en ze laten ons een spin zien met jongkies. Gaaf.. We gaan terug naar ons strand huis en daar zegt John dat hij klaar is voor vertrek.

 

We gaan even wat nestbomen bekijken die voor cycloon Trevor actief waren en geen van de bomen heeft Trevor overleeft. Dat is wel vreselijk. Het word dan ook moeilijk voor de palmies.. Voor hun om te overleven zonder nest en voer. We gaan na wat uurtjes  naar lockhaert river . Even het  dorp in van de  community van Aboriginals  .Daar koopt John brood en vis . Daarna naar  de Collar See. Daar eten krijgen we lekker een lunch van vis en avocado. Daarna gaan we weer wat nesten bekijken maar het is triest. Wel maken we foto’s van omgevallen bomen of nestbomen die verlaten zijn. We gaan nog een keer naar de Coen track. Om te zien waar de old smugglers tree was. Heeft toch zowel voor Graham Taylor als voor Rob Heinsohn veel betekend. En heeft de eclectus op de kaart gezet.  Vandaag is foto dag met van alles en nog wat. De weg.  De bomen .De vergezichten. Hier gaan we voor naar een plekje waar we iedere dag langst komen ,maar niet eerder zijn gestopt.  John gaat op de auto staan ,wij langst de weg en we maken mooie foto’s John zingt.

 

I.m. on the top of the world .

looking  , down on creations

and the only explenation I can find

There, s a  palm Cockatoo  and  I see the  electus too

That is  why  i.m.  on the top of the world

 

Dan rijden we voor de zoveelste keer langst de mensen die werken aan de weg.      Ze lachen als ze ons zien. Heen en weer . Birdwathers .. Crazy People. John zegt Kom op we gaan jullie op de foto zetten met Charlie . En dat gebeurt. Trots verteld hij over zijn vrouw zijn kleinkinderen en zijn achter kleinkinderen.  Lachend gaan we weer in de auto en dan is er even tijd voor rust thee en pauze.

 

In de pauze heb ik tijd om foto en dagboek bij te werken .Als ik dit niet iedere dag doe dan vergeet je alles ,dus werk aan de winkel . En om 18.00 uur nog een keer terug naar daar we de palmies het laatst gezien hebben. Dan besluit John naar de rubbisch Tip te gaan. We horen een palmie. We zien een palmie ,maar te ver voor een foto. En dichterbij vliegt hij weg. Wel zien we zijn nest. Tenminste wat een nest kan zijn of worden. We zijn te moe om verder te kijken en het word al donker dus dat was het voor vandaag. We zijn blij dat we vanmorgen de palmies gezien hebben en goede foto’s hebben kunnen maken .Want het is minimaal wat daar nu vliegt na de  cycloon Trevor. Helaas.. Morgen gaan we terug naar Artimus station. Daar zien we na uit. Lekker weer even met de familie scheppart aan de tafel .Kletsen lachen en genieten.  Vroeg naar bed Morgen vertrekken we om 7 uur..

 

Zaterdag 12 oktober Dag 14.

Vanmorgen weer vroeg op en wederom is john te laat.   We zien weer vijg papegaaitjes. En mensen die de zee in gaan met bootjes. Het is zaterdag ..Maar daar kan hij niets aan doen want hij heeft al van alles geregeld . Hij heeft het een en ander of facebook gezet. Dat kan alleen op bepaalde plekjes. En dat heeft hij van morgen om 7 uur gedaan. Ik heb hier geen bereik. Ik heb al een week geen telefoon aan. Ook heeft john  een afspraak met Marilyn gemaakt om nog naar een ekkies nest te gaan kijken. Dus tegen 8 uur zitten we in de auto. Onderweg zien we 2 palmkaketoes eten langst de weg. John stopt maar ze vliegen (weer) weg. Mooi om te zien en ook de geluiden zijn mooi. Goed we zien Marilyn en gaan naar een ander nest. Daar zien we de pop, maar ze vliegt ook weg. Goed ik heb wel wat foto’s kunnen maken. We blijven nog maar ze komt niet terug He tis ook te heet. Het is 35 graden geen reden voor haar om op haar eitjes te zitten. Dat zie ik hier wel in de natuur de poppen zijn van hun nest af in de hete uren van 900-1600 uur. Dan zitten ze wel bij de boom. Maar je ziet ze niet .Horen doen we ze wel .Daarna kijken we nog bij een red cheeked Parrot ,een zeldzaam soort. We zien de nesten maar ze zijn niet actief. Maar john maakt een foto zodat hij terug kan gaan over een paar weken. Dit nest is daar waar ooit de smugglers tree stond. Dan in de auto richting Artemis station.

We nemen pauze bij Archie river road house. Friet met kip nugguts. Daarna weer onderweg  . John neemt de Old Roads. Hij vind dat leuk en het is de weg die Graham Taylor ook nam in een van zijn keren  “op to the top” We gaan via steward river. Het is een echte oude weg met bulten ,gaten ,creeks een echt slecht en ruig wegdek.

Erg ruig kan ik wel zeggen.

We stoppen bij mooie plekjes . Onderweg zijn er hekken die geopend moeten worden en Caroline helpt John en voelt zich Caroline MacCloud.

Er zitten veel kangoeroes die zich tegen de avond laten zien.

We rijden bij Musgrave en daar zien we een flock roodstaart kaketoes Het zijn er wel honderd .Ze vliegen in terwijl de zon langzaam ondergaat.  .Ze zoeken naar een plaats om te slapen. Het zijn ouders met hun jongen .De jongen schooien om voer. Het is een schitterend geheel We nemen foto’s maar dat zijn dan weer van die zwarte silhouetten foto’s.  Maar dat mag de pret niet drukken het is fantastisch. We rijden door als de zon ondergaat. Na 15 minuten rijden we Artemis station binnen en iedereen is daar naar bed Het is 20.00 uur . Ze hadden een zware dag de koeien runderen moesten verplaatst worden en ze zijn met licht gaan werken en dus met donker naar bed. Wij eten nog spaghetti met de left overs.. Met thee en dan naar de cabin .Verslag maken en naar bed . Morgen vroeg weer op Dan op weg naar Dayle via Cooktown. Het is nu 21.30 Dat moet ik plassen en je weet nog hier is het donker. En de wc is een stukje lopen door een zwart donkere wei. Ik ga dus met de telefoon naar buiten en daar springen de grote kikkers al weg Ik scheid zo’n beetje letterlijk in mijn broek. Dan zet ik een paar passen en caroline  die weet dat ik bang ben doet een wolf na . Dan opeens komen er twee honden op me af En ze blaffen .Nou ik heb het niet meer. Ik draai me om zie ik twee teckels .Oké dat is nog te doen. Maar ze blaffen als grote honden. De teckels zijn van de zoon van Su trevor en ik weet ze doen niks. Goed naar de wc en terug .Dan ligt caroline in een deuk. Ze zegt hoe jij over die wei loopt naar de wc. Hilarieus.. De dag er op vroeg wakker en wat denk je Zitten er twee honden aan de ketting en die waren groot ,dat waren de dus de honden die blafte en ik dacht dat het die teckels waren. Je maakt wat mee hier !!

 

 

Zondag 13 oktober

We vertrekken van uit Artemis station . We maken eerst mooie foto’s van de rosé kaketoe en de kookaburra’s.  Ook zien we de golden scholdered parrot weer Deze keer in de bomen. Na een uur of 8 gaan we vertrekken. Onder weg stoppen we even bij Hanns roadhouse .Daar zien we een emoe. Ze blijkt tam te zijn en ik kan haar wat voeren. Daar zijn ook wallaby’s kleine kangoeroes en de grijze kangoeroe .De eigenaar vind de kleien kangoeroes in de buik van de door gereden kangoeroe en brengt ze groot. Dit was een leuke stop.

 

We gaan in Laura een Aboriginals plaatsje bezoeken Split Rock en daar klimmen we op de berg waar we de tekeningen in de rotsen bewonderen. Hier was de klim naar boven niet ongevaarlijk maar alles is zo anders dat je ogen te kort komt. Maar alles gaat goed. We nemen een lunch in Archer river roadhouse en nemen weer een burger en friet. Want we hebben de gehele week gezond gegeten .John houd van vlees met groenten.  Dan hebben we een paar lock-outs en kijken over de bergen. Ook stoppen we bij black mountain. Een berg vol zwarte stenen die er ooit miljoenen jaren is gekomen na een vulkaan uitbarsting.

 

Verder op gaan we nar een waterval in Bloomingsfield. De trip is een groot gedeelde uit oude wegen. met gaten en Creeks en stijgingen en dalingen van 31 procent. Het is erg ruig hier. We verlaten het rainforrest gebied en belanden via de bergen en de waterval in lager gebied. Hier zie je dan weer gras en andere bomen en veel groen omdat we langst de Coral zee naar beneden rijden. Richting Daintree en Morsman.

 

Dan gaan we langst Mieke en Ceciel. Dat is een verrassing. Het is een warm welkom we zien de vogels kletsen wat na en we moeten weer doen het is 18.00 geweest en we moeten nog anderhalf uur rijden. Dayle is blij ons weer te zien en ze heeft een typisch Australisch diner gemaakt Cornedbeef met witte saus wortel gebakken pompoen gebakken en aardappelen gebakken en broccoli gebakken Het is geweldig .Lekker smullen en een lekker ijsje na ..We gaan douchen en zijn dood moe. Moeten dan nog even dagboek bij werken en de foto downloaden en dan naar bed . Het is 23.00 uur .Morgen vroeg 6 uur op We gaan een dagtocht maken naar Daintree met een river cruise.. Zo zin in..