maandag 1 augustus 2016

Orang Utan Rehabilitation Centre Sepilok / Bornean Sun Bear Conservation Centre






 

Orang Utan Rehabilitation Centre Foto's en belevenissen volgen

Dit is puur informatie 

Sepilok ligt slechts 20 minuten met de auto van Sandakan af en is het grootste centrum voor  Orang Utan Rehabilitatie op de wereld. Op een terrein van ongeveer 4000 hectare van bijna onaangeroerd regenwoud worden vele jonge mensapen getraind. Het zijn dieren, die zonder moeder gevonden worden, of in gevangenschap ter wereld kwamen. In Sepilok worden ze voorbereid op de eisen, die de natuur stelt,  voor ze weer in de jungle worden vrijgelaten. Het centrum is gelegen in een mooi regenwoud van ongeveer 43 vierkante kilometer.

In 1964 werd het gebied aangewezen als reservaat voor de prachtige intelligente dieren. Het wereldberoemde reservaat brengt de bezoeker in nauw contact met de opmerkelijke orang-oetans, die zijn bevrijd uit gevangenschap, gered uit delen van het oerwoud die gekapt zijn ten behoeve van de landbouw of achtergelaten door hun ouders. Orang-oetans vormen een beschermde diersoort. Het voornaamste doel van het centrum is het terugzetten van de dieren in het oerwoud.

Ben benieuwd we gaan er morgen heen Tegenover Sepilok ligt het rehabilitatiecentrum van de Aziatische beer, oftewel de sunbear.

Hier leren we  meer over deze kleinste beer ter wereld. Bornean Sun Bear Conservation Centre (BSBCC) is de nieuwste attractie op Sabah. Het opvangcentrum ligt bij Sepilok nèt naast Sepilok Orangutan Rehabilitation Centre. Momenteel zijn er 33 beren in het opvangcentrum en de meeste daarvan zijn in beslag genomen van particulieren op Borneo.

De zonneberen (of honingberen) vormen de kleinste en minst bekende groep van de beersoorten. Hun aantal neemt snel af in Zuidoost-Azië, omdat woonomgeving wordt vernietigd door ontbossing. De beren worden vaak op brute wijze vermoord voor commerciële exploitatie van de jungle. Zonneberen zijn als baby, één van de leukste en liefste van alle jonge dieren ter wereld. Nadat hun moeder is gedood, worden ze gevangen genomen.

De baby zonnebeer wordt als huisdier verkocht en opgesloten in kleine kooien.
Als ze eenmaal groter worden, begint voor hen de hel: de kooi is te klein en ze krijgen vaak verkeerd voedsel. De bedoeling van de Bornean Sun Bear Conservation Centre (BSBCC) in Sepilok is om deze gevangen zonneberen te redden. Ze willen het behoud van de zonneberen bevorderen op Borneo door het dierenwelzijn te bevorderen. Men wil ze verzorgen, door ze  terug te zetten in de jungle, onderzoeken en gebruiken voor educatie. Ze willen dat de meedogenloze praktijken gestopt worden.


De zonneberen/ honingberen leven op Borneo in de jungle. Eigenlijk zijn ze heel slim. Ze verstoppen zich hoog in de bomen en je mag van geluk spreken, als je er eentje in het wild ziet. Op onze planeet leven de zonneberen in twee soorten jungle: Het belangrijkste leefgebied van de honingbeer op Borneo, Sumatra en het Maleisisch schiereiland is het tropische, groenblijvende regenwoud. Dit leefgebied heeft het hele jaar door grote/ hevige regenval. Het gebied omvat een grote diversiteit aan laagland en allerlei soorten, altijd groenblijvende bomen.

In tegenstelling tot de zonneberen op het vasteland van Zuidoost-Azië krijgen zij te maken met een lang en droog seizoen (3-7 maanden). De regenval is relatief laag (minder dan 100 mm per maand) en semi-groenblijvende bossen zijn gemengde loofbossen. Er zijn ook in berggebieden met altijdgroene bossen. Het aantal zonneberen wordt op het vasteland overschaduwd door de Aziatische zwarte beren.

De zonneberen worden ook wel gesignaleerd in mangrovebossen, hoewel hun verschijning in dit soort bostype waarschijnlijk te wijten is aan de nabijheid van andere, meer favoriete woongebieden. Interessant is ook, dat de zonneberen ook graag verblijven in de buurt van bosranden van gekapte bosgebieden en oliepalmplantages. Er is weinig bekend over het gedrag van de beren.

Behalve over de vrouwtjes. Zij schijnen zich af te zonderen met hun nakomelingen. Ze voeden zich dan gezamenlijk met de vruchten van bomen, hoewel dit gedrag toch zeldzaam blijkt te zijn. Van de zonneberen is ook bekend, dat zij zich graag tegoed doen aan kokospalmen en cacaobomen op plantages. Dit tot groot verdriet van de eigenaren. Zonberen zijn nachtdieren en zijn daarom meer 's nachts actief. Zij rusten overdag op lage boomtakken Zonneberen zijn alleseters en voeden zich voornamelijk met termieten, mieren, keverlarven, bijenlarven en honing.

Maar ze doen zich ook tegoed aan een verscheidenheid van verschillende soorten fruit en lekkernijen, zoals kokosnoten, bananen en vooral vijgen. Af en toe eten ze ook de nieuwe scheuten van palmen en bloemen, maar dergelijke voedingsmiddelen komen weinig voor in hun dieet. De voorliefde van de zonnebeer voor honing is de aanleiding geweest voor de alternatieve naam, 'honingbeer'. In het Maleis en Indonesisch staat deze beer bekend als 'Beruang Madu' wat 'honingbeer' betekent.

De krachtige kaken van de zonneberen zijn zo sterk, dat noten kunnen kraken en de lange, krachtige klauwen kunnen gebruikt worden om boomstammen open te breken om zodoende bij te honing te kunnen komen, maar ook bij termieten en diverse ongewervelde dieren. Als ze een termietenheuvels ontdekken, duwen ze hun poten naar binnen en likken de termieten van hun poten af. Men heeft zonneberen geobserveerd en waargenomen, dat zij meer dan 100 soorten insecten en meer dan 50 plantensoorten eten. Een groot deel van het voedsel van de zonnebeer zoeken ze met hun scherpe reukzin, want ze kunnen slecht zien. Omdat zonneberen in tropische gebieden leven, is er het hele jaar voedsel. Ze houden geen winterslaap en kunnen zich het hele jaar door voortplanten. Een vrouwtje is ongeveer 96 dagen zwanger, waarna er één of twee welpen geboren worden. Hun gewicht is meestal tussen de 330-400 gram. Ze zijn blind en onbehaard. De vrouwtjes gebruiken holtes van staande of omgevallen bomen als plek om de welpen te baren. De pasgeboren welp is volledig afhankelijk van zijn moeder, die hem ongeveer 18 maanden zoogt. Een welp begint te lopen, spelen en voedsel te zoeken, wanneer het tussen de 1-3 maanden oud is. Het blijft dan meestal in de buurt van de moeder.

Met deze informatie gaan we morgen beide parken bezoeken We zijn benieuwd. Tot later..

Jose en Thiely..
 
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten