Dag 17- 06-08-2016 Sandakan- Selingan- Turtle Island

Dag 17 | 06 Augustus 2016: Sandakan - Selingan Turtle Island Afgesproken op de pier en dan met de  boot naar Turtle Island . Het is ongeveer een uur naar Selingan Turtle Island. Vrij bal ,ontspannen aan het strand.

 

We wandelen over het strand en in het bos en vinden daar diverse leuke vogels.

 

Een er van is de Kingfischer (ijsvogels)en een mooie groen met rode duif en kleine vogel die op een fazant lijken, ik moet de namen nog eens opzoeken. We zien een specht en honing vogels. Dan komt er een mevrouw aan en zegt dat er schilpadjes uit gekomen zijn die naar het water lopen. We zien nog net de laatste  schilpadjes naar zee lopen en ze zwemmen weg. We zijn te laat voor fotoos, maar een foto is me nog net gelukt. We hopen avonds meer gelukt te hebben. Tegen 1830 uur hebben we een film en uit leg over de schildpadden en dan is het wachten samen met de  Park Ranger Straks gaan we op zoek naar de schildpadden; de zogenaamde Green Turtles. Ze zeggen dat de kans is groot dat we ze zien,  hoe deze reuzenschildpadden hun eieren leggen in het zand.

 

Informatie over de schildpadden: Het Turtle Islands National Park omvat de eilanden Selingan, Bakungan, Kecil en Gulisan en is gelegen in de Sulu Zee. Het is de grootste broedplek voor zeeschildpadden in Zuidoost Azië. Het Turtle Island-reservaat ligt op het eiland Selingan, 40 kilometer van de kust. Deze eilanden zijn begin 1900 gekocht door Sabah van de inboorlingen voor maar 98 ringlings.

Turtle Island: De bedreigde Green en Hawkbeak Turtles komen veelvuldig aan land bij Selingan Vooral tussen juli en oktober is de kans op een ontmoeting het grootst. Ook in de andere maanden is er een kans dat je een schildpad ziet. Echter zijn het er dan maar 2 of 3 .En nu in deze periode kunnen het er 30 tot 40 zijn.  Als de parkrangers 's avonds een schildpad aan land zien komen, wordt je stilletjes naar de locatie geleid om het prachtige schouwspel mee te maken. In kleine groepjes word je in het donker om de beurt naar de kuil geleid waar de schildpad een nest heeft gegraven. De schildpad verkeert in een roes, waardoor we dan van dichtbij mee kunnen kijken hoe de eieren in het gat gelegd worden. Nadat alle eieren gelegd zijn, meestal zo'n 50/80, graaft de schildpad het gat weer dicht en vertrekt ze terug naar de open zee.

 

 

 

Dan worden de eieren uitgegraven en naar het opvangcentrum verplaatst. Dit moet binnen 2 uur wand dan sterft de embryo af. Daar worden de eieren opnieuw ingegraven en elk nest wordt met een cirkelvormig groen hekje afgescheiden zodat de jongen uiteindelijk onder begeleiding in zee worden losgelaten. Ieder hekje krijgt een bordje met dag van leggen en soort schildpad en nummer. Omdat het geslacht van schildpadden bepaald wordt door de temperatuur van het nest, zijn sommige nesten overdekt en sommigen niet. Er is dus een sector met bomen en een open en blood met de zon er op. Eitjes worden z,on 45 cm diep begraven. De jongens hebben een temperatuur van 23 tot 29 graden en de meisjes van 28 tot 33 graden. Ze kunnen dus het geslacht bepalen door ze in de warme of koudere zone te plaatsen.  En ze maken keuzes man of vrouw. Ook worden zo nu en dan nesten met rust gelaten, om de natuurlijke balans niet te verstoren.

Dat gebeurde er dan vanmiddag toen kwam er opeens een nestje uit op het strand. Helaas overleeft maar 3 tot 5 %. Als je geluk hebt maak je en het leggen van de eieren mee, maar ook het uitkomen van een nest en het uiteindelijk weer vrijlaten van de pas geboren schildpadjes. Dat geluk hadden we want om 20.30 uur werd er geroepen “Turtles Turtles..en we werden naar de schilpadden gebracht waar ze er maar een apart houden zodat we dat mee kunnen maken. Ik stond er met mijn neus voorop bij en José had een gids die haar die avond geheel begeleidde omdat het donker en gevaarlijk is met slecht weer en zand en takken en bomen en kuilen. Zijn naam was Fernando. Hij heeft zich de taak gegeven op José te passen Zodat ze het meemaakt in haar eigen tempo. En zo  hebben we het samen heel goed en veilig beleeft.

Avonds naar bed. We mochten voor niemand de deur open maken. Want dit eiland ligt dicht bij de Filipijnen en die kunnen dus zomaar eens dit eiland op komen en mensen beroven. Je ziet dat eiland zo liggen en dus is de afstand zeer makkelijk te overbruggen. Met gevaar dus voor ons.  Het is eerder gebeurd dat ze mensen meenemen voor geld!  En natuurlijk willen ze eieren stelen voor geld Ze verkopen dan de eieren op de zwarte markt. We werden daarom even goed  geïnformeerd over de vele politie met geweren op dit kleine eiland Dit is voor onze beveiliging. Gelukkig .Ik had ook geen raar gevoel ik vond het echt heerlijk op dit eiland. Echt een Boundy eiland in het midden van de zee. Zon zee witte stranden en bijna geen mensen. Heerlijk..

Maar er is niets raars gebeurt gelukkig. Wel hebben we veel monitor lizzards (varaan)  gezien .Die kunnen zo’n 3 meter groot worden en eten de eieren van de schildpadden. Ze zijn na de Komodo dragon de grootste varanen die er zijn. Het zijn dus vijanden van de schilpadden. Ze kunnen zwemmen dus ze zijn niet te controleren daarom is alles wat veilig moet zijn voor de schildpadden ook met een hek beveiligd. Ze kunnen er niet over heen. Ze klimmen wel in bomen. Slapen op takken ,maar voeden zich met de ontsnapte schildpadden en kleine vogels op dit eiland. Mensen eten ze niet maar er is gebeurd dat ze een baby pakte. Die heeft het gelukkig overleefd. Maar dat was een waarschuwing voor de mensen die hier wonen om dit werk te doen.

Die hebben een gezamenlijk huis. Paalhuizen noemen ze dat. Dat zijn traditioneel huizen in Borneo. Wij hebben dat nu ook op dit eiland .alleen is dat nu gemoderniseerd voor de bezoekers met eigen wc en douche. Maar stel je er niet te veel van voor. Het is wel schoon en koel. Voor de mensen in Borneo zijn deze huizen dus normaal. Het is een huis op palen met meerdere kamers. Ieder gezin heeft dan een eigen kamer. Een gezamenlijke leefruimte en douche en wc.  Ze bouwde deze huizen zodat hele gezinnen hierin konden wonen. Soms wel 15 gezinnen. De vader heeft meestal meerdere vrouwen en iedere vrouw had een kamer met de dochter. De zonen sliepen bij de vader.  De vaders wilde veel kinderen zodat iedereen op land kan mee werken. Was een vrouw dan vruchtbaar dan zette ze fruit voor de duer en kon de man zijn vrouw voor die nacht kiezen. Het is nu natuurlijk ook meer gemoderniseerd, maar oude traditie zijn er nog steeds en dus gaan we morgen deze paalhuizen in de stad Sandakan bezoeken.

Terug naar de schilpadden . Naast de monitorvaraan zijn er meer vijanden bv de krab ,die ook de eitjes uit graaft en de arenden die met hun scherpe ogen de kleine schildpadden uit het water vissen. Want die kleintjes blijven een dag op 10 boven water zwemmen ze hebben genoeg ei-vetten mee gekregen en leven daar nog een dikke week op voor dat ze de diepte in gaan. Dan kan het jaren duren voor je ze weer ziet. Maar schilpadden komen altijd terug naar waar ze geboren zijn om zelf eitjes te leggen en te paren met enkele mannen. De greentuttle krijgt zijn naam omdat hij van binnen groen vet heeft.  Ze hebben 4 kamers in de buik waar ze de eitjes op slaan en dan pas legen ze de eitjes. Daarna gaan ze terug de zee in en kunnen dan weer 3 jaar wachten met paren en eitjes leggen. De moeders worden getaged.

Zodat ze weten welke moeder aan land komt of is geweest want bij het wegnemen van de eitjes worden de moeders gewogen en gemeten en verzorgt. Er is een soort dier dat ze calypso nomen en ze beschrijven dat als een kanker voor de dieren dus verwijderen ze die van de moeders. Doen ze dat niet kan de schildpad daar aan sterven. Morgens kunnen we dan zien hoeveel schildpadden er die nacht aan land zijn gekomen en hoeveel eitjes ze gelegd hebben enz. Daar heb ik een foto  van gemaakt.  Schildpadden worden oud, ze kunnen wel voorbij de 100 jaar oud worden. Er mogen maar enkele mensen op het eiland verblijven per nacht. Wij hadden dit al in Oktober 2015 besproken en toen was het al vrij snel vol.

Dus we zijn echt blij dat we dit hebben mogen mee maken.