Dag 6 | 26 Juli 2016: Taman Negara De laatste volle dag.

Dag 6 | 26 Juli 2016: Taman Negara De laatste volle dag.

Vandaag hebben we weer een gids Afgekort is zijn naam Deen. En de bedoeling is om naar Teresik Hill te gaan Daar wacht ons een fantastisch uitzicht . Daarna doen we (ik) de canopywalks. Goed de dag begint minder goed als men vergeten is onze gids te informeren dat we die dag een uit stapje maken. De gids komt een uurtje later dan gepland ,maar het is een aardige man en vanaf het eerste moment weten we dat we geluk hebben met deze gids. Hij weet alles van de natuur en zijn bomen planten en dieren. Het is warm maar de zon zit achter de wolken .Dus we hebben geen rechtstreekse zon op ons. Dat is fijn want dit word een warme dag met hoge vochtigheid. Ik raad aan dat Jose toch maar even haar puf mee neemt want ik voel zelf al dat deze dag niet zal mee vallen.
De gids laat ons een huis op een berg rand zien en vertelt dat er in 2014 een grote wateroverlast was. Toe stond de rivier 80 meter hoger dan nu Tot het dak van dat huis. Daarvoor in 1971 was het hoogte level 70 meter. Het weer veranderd en dit zijn gevolgen van de veranderingen der natuur. Voor het eerst maken ze een afrastering om te voor komen dat kinderen meegesleurd worden door de stromingen van zand en water. Indrukwekkend te zien hoe hoog het water dan kan komen en alles er onder wegvaagt.
Onderweg komen we een paar mannen tegen die ons vragen een permition te laten zien. Dat is een bevestiging dat je toestemming gevraag hebt om hier te zijn en hier te fotograferen. We hadden ons huiswerk gedaan en alles was in orde. Maar die mannen praten dan ,lachen en hebben lol. Nou dat kunne Jose en ik ook dus ik laat zien datook wij kunne lollen en lachen om hun Ze begrijpen meteen de hint. De sfeer word gezet en we merken dat we boffen met onze gids.
Al heel snel er na zien we de meest mooie gevaarlijke en indrukwekkende dieren. Vogels horen we maar in de jungle is een vogel niet te spotten. Ze zitten 40 meter hoog onder de bladeren van bomen en als ze zich laten zien is het ook precies dat wat je ziet : vogel zien vogel weg In een split second dus je kan geen camera pakken. Dat geven we al snel op. Anders is het als we een slang zien. De tweede gevaarlijkste slang van Maleisië. Deen zegt ook dat hij zich zorgen maakt. Want mensje die dit niet weten willen een foto maken en de slang kan aan vallen met dood als gevolg. Hij vertelt het en nog geen 5 minuten later komt er een groepjes mensen voorbij die de slang ook zien en een selfie willen maken. Veel te dicht bij. Hij waarschuwt.. Maar mensen vinden een selfie vaak belangijker dan de gevolgen. Dus zegt hij het nog eens en dan lopen we door.

We zien ook spinnen Veel spinnen grote spinnen. Het is de golden back spider en het is een vrouwelijke spin. Die is groot .De mannelijke spin is klein en rood en de vrouwtjes eten de man op na paren. Gaaf om te zien maar daar blijft het bij. Deen vertelt Spinnen die een web maken zo in zicht zijn niet gevaarlijk Diegenen die geen web maken zijn gevaarlijk..
Onderweg vertelt hij veel van de Aboriginals. Door de generaties heen vrienden van hem en ze hebben hem veel geleerd. Hij vertelt hoe ze van de bast van de palmboom pijlen maken. Zo dun maar scherp Dat ze aan de punten gif doen en zo dieren verlamt schieten om vervolgens te doden en op te eten. We gaan ook naar de aboriginasl toe en dus krijgen we dat later te zien.
Alles is geweldig maar waarop we niet zijn voor beried is de weg. Grote vlonders door het oerwoud gemaakt van fiber glass. Maar alles is in trap vorm Dus je stijgt omhoog met trappen. Dat is zwaar Jose heeft het heel moeilijk. We moeten vaak wachten stoppen en pauzeren. Waardoor onze trip van normaal 2 uur al snel veranderd in een dagelijks uitstapje van 5 uur.

 

Jose geeft haar pauze goed aan en iedereen onderweg vind het dapper dat ze dit doet. Ze staan er zelfs versteld van.
De gids word steeds trotser op “zijn meiden”. Iedereen spreekt ons onder weg aan ! Als we 1 klm voor de top zijn komen we op een kruispunt en we besluiten niet hoger te gaan . We krijgen hier de kans af te dalen. Naar de canopy walks. Want na deze 3 kilometer stijgende trappen is het onverantwoord om de laatste kilometer verder te klimmen. We nemen een pauze en zien in een boom een schitterende hagedis. Na de pauze gaan we verder en gaan we trappen naar beneden. En denk nu niet dat dit makkelijker is ,want dat is niet zo .maar het gevoel dat je terug gaat maakt ons blij. Jose heeft veel vocht verloren en dus is dit zeer zwaar. Onderweg word ze staande gehouden dat ze moet drinken. Dit in verband met vochtverlies. Hij maakt gebruikt van de pauze om ons te laten zien hoe ze van stenen kleur maken om te schilderen of hoe dit gebruikt word voor huid en haar make-up voor de Aboriginals .Mooi om even te zien. Ze gebruiken echt alles van de natuur.

Dan komen we bij de Canopy Walks. Jose kiest er voor met de gids het pad te volgen. Ik ga het wel doen. Ik ben er en ik wil toch wel op de toppen van de bomen door de jungle. Zeker nu ik het gevoel heb dat dit mijn enige kans is om dit mee te maken. Canopy Walks zijn hoge loopbruggen tussen de boomtoppen, maar liefst 40 à 50 meter boven de grond gebouwd en zo’n 450 meter lang. Het is één van de grootste en meest spectaculaire canopywalks ter wereld. Het is een touw pad hoog in de bomen gespannen. Je loopt over een zeer smalle plank ( voet voor voet want twee voeten kunne niet naast elkaar ) met rechts en links een leuning van touw. Je kunt niet naar beneden vallen, want van de leuning naar de plank hangt een net. Elke morgen wordt de 400 meter lange "canopy walkway" geïnspecteerd.

 
De ervaring is op deze walkway grandioos. Soms loop je 40 meter boven de grond, dan weer 20 meter. Soms zie je een eekhoorn wegschieten, dan weer een aap. Vogels zie ik ook ,maar je mag hier boven niet fotograferen. Sterker nog dat kan ook moeilijk want je mag niet stil staan. Als je de loopbrug neemt moet je door. Ik heb 7 loop bruggen gelopen. Onderweg toch geprobeerd te fotograferen en bij de laatste loop trap!! Was ik blij dat ik er was. Die looptrap is een huishoud trap in netten gemaakt en dan 50 meter recht naar beneden. Dat schommelt dan en dat vond ik het meest enge van deze dag. Maar goed je moet naar beneden..

 
Beneden stonden Deen en Jose en we waren weer compleet. We zagen bomen met afdrukken van beren. Voetstappen van een olifant. Maar niets van dat zagen we echt voor ons neus . Ik kreeg de indruk dat men hier nog jaren lang naleeft met de geschiedenis en het leven dat er was voor dat de toerist hier zijn intrek deed. De mens jaagt dit weg en dus gaat het wild live steeds dieper de jungle in en dus zie je dat niet zo maar. Dan moet je zelf ook diep de jungle in gaan. Een meisje wat ik sprak had het luipaard gezien , maar tijdens een nacht safari diep in de jungle. Het was een ervaring zei ze maar dat was el het enige echte wat ze zag in die 4 uur durende nacht trip. Dus och ik ben blij met wat ik nu zie en beleef..
Daarna zijn we naar de boot gegaan .

 Een longtailboot alleen voor ons . Het was wel een ervaring om de jungle van Taman Negara zo te ontdekken. We gaan met de boot naar een dorpje van de lokale bewoners en we zien hoe deze mensen middenin de jungle leven. De boot op zich was ook een ervaring ,en daar aan gekomen is de afstand van rivier naar dorp zo hoog en steil dat Jose er voor kiest achter te blijven. Ze pakt hier haar welverdiende rust. Geniet van de rivier en de mensen die haar passerend. Ik ga met de gids omhoog en het was pittig. Zo blij toen ik boven was. In het Orang Asli village.
Alhoewel ook hier de “werkelijke wereld “ een beetje is ingebracht lopen de vrouwen en kinderen zonder bovenstukje,. De jongens en mannen zitten in hun hutten en vinden bezoek leuk want dan word de geschiedenis nog eens goed vertelt . Deen vertelt ons alles in Engels want deze stam heeft een eigen taal. Er zijn meer stammen en iedere stam heeft een eigen taal en accent. Als ze onderling praten dan spreken ze Maleis en Deen spreekt dat ook . het is wel het “oude maleis” Deen zegt de moderne wereld spreekt deze taal ook al niet meer .

Nog steeds gaan deze kinderen niet naar school Ze gaan wel naar de oevers van de “beschaafde wereld” maar niet verder of meer dan dat. Omdat ze natuur leefregels hebben en niets met onze wereld willen. Ze geloven in eigen god en geneeskracht van de natuur. En dus nemen ze afstand van het “onze “. Zijn ze ziek lossen ze dat zelf op Is er iemand te lang ziek dan brengen ze die naar de jungle en laten ze die daar enkele weken. Diegene leeft van de natuur . Overleeft hij of zij het dan mag die persoon terug de groep in. Zo niet dan gaat ie dood. Doden mensen worden ook in de jungle hoog in bomen geplaatst. Daarbij word wel eten en drinken geplaatst. Na 4 weken als de persoon er niet meer is , dan is hij een geest. En is hij er wel in de vorm van botten dan is hij dood en naar de god in de hemel Dezelfde god die onweer ,regen ,storm ,zon en leven geeft. Die boten worden dan begraven.
Nog steeds word ik lek gestoken door de muggen Deet of geen Deet. Ze vinden me ontzettend lekker. En zeg nu zelf das meestal zo op je eerste Deet.. Dus niet klagen. Maar hier tussen deze mensen word ik er op attent gemaakt dat je menthol moet gebruiken. Menthol zit in palmbomen Ze halen het vocht er uit en doen het op je lijf. Goed thuis heb ik nog wat reuma zalf met menthol en mijn spieren doen toch al erg pijn vandaag dus dat word smeren straks.

Boven een vuurtje worden wat visjes geroosterd. Vrouwen maken van bamboe een haarkam. Mannen zijn bezig met het maken blaaspijpen en pijltjes (rapids). Anderen liggen lui achterover in hun hut. De hutten worden gemaakt van (palm)bladeren . Dit moeten vrouwen leren voor ze trouwen. Ze moeten een huis kunne bouwen dat is hun werk. Ze trouwen tussen de 13 en15 jaar met mannen van 18 jaar. Mannen moeten kunne jagen en dus hun eigen wapen maken van bamboe. Ook laten ze zien hoe ze vuur maken van boomstammen en takken.

Mocht er iets ergs gebeuren in het dorp, dan vertrekt de stam. Zoiets ergs kan het overlijden van een stamlid zijn. Men gaat dan elders een nieuw dorp bouwen. Normaal reizen ze 2 jaar om weer daar te zijn waar ze begonnen en ze wonen dan op een 5 tal plaatsen. Komt de originele groep terug dan verhuis t de groep die op dat moment in hun verblijven verblijft .Dus ze schuiven op ..Overdag verzamelen de Orang Asli hun voedsel.

Ze vissen met werpnetten in de rivier of gaan op jacht met hun blaaspijpen. Ze nemen soms wel honderden pijltjes mee. Als je de prooi mist, moet je er toch genoeg bij je hebben, want je vindt de pijltjes niet meer terug. Deze pijltjes (zo groot als een satéstokje) dopen ze in gif, zodat de geraakte dieren verdoofd worden. Dit gif wordt gemaakt van de bast van een boom. De Orang Asli jagen voornamelijk op vogels en apen. Dat is toch wel vreemd voor ons. Maar ja dit is hun leven en leefgewoontes. Maar daarom willen we dat ook meemaken zien en onze vragen stellen en we leven ons dan helemaal in.. Onze Gids nam alle tijd.

Het was erg indrukwekkend te zien hoe ze leven. Maar na een uur ging ik weer na beneden naar Jose en we gingen met de boot terug naar ons hotel in de Jungle. Daar aangekomen was het al 1600 uur en we aten wat en daarna naar de cabin. Waar ik als in blok in slaap viel. Na een uur in de douche en lekker naar voor lopen om te eten. Dit was toch wel een dag die diepe indruk na zou laten. Het is onze laatste dag hier . Zo meteen lekker eten en dan even op internette , terug naar mijn wereld. En morgen vroeg op weg naar Kuala Lumpur.. Even het stads leven in en kijken wat we daar beleven.