Australie 2009
Verslag vakantie Australië 9 augustus t/m 30 augustus 2009
Verslag Thiely de Moor Caroline Traas en Hans Kroon
Zondag 9 augustus De dag van vertrek naar Down Under is aangebroken. Het gaat nu echt gebeuren. We hebben er lang naar uitgekeken en het wordt nu werkelijkheid. Om 19.00 uur checken we in op vliegveld Düsseldorf in Duitsland. We zien leuke winkeltjes, maar achter de douane zal het nog wel leuker zijn en kunnen we daar ook fijn nog wat eten voordat we de lucht ingaan. Dat valt dus vies tegen! Achter de douane zit welgeteld 1 winkel en 1 eettentje waar we gelukkig nog een warme maaltijd kunnen kopen. Er zit niets anders op dan hier onze tijd uit te zitten tot het vliegtuig vertrekt. Om 21.20 uur gaan we echt de lucht in, op weg naar Dubai waar we zullen overstappen op het vliegtuig naar Brisbane.
Maandag 10 augustusOm 03.00 uur Nederlandse tijd stappen we rond op het vliegveld van Dubai. Er is sprake van een tijdsverschil van 2 uur, dus onze horloges zetten we goed op 05.00 uur. Om 10.20 uur vertrekt pas ons vliegtuig naar Brisbane. Tijd genoeg dus.Het is een drukke bedoening op dit mooie vliegveld. Lang niet zo groot als Singapore maar er zijn genoeg winkels om de tijd in door te brengen, wat de dus ook zeker doen. We kopen nog geheugenkaarten voor de camera’s (die zijn hier nl een stuk voordeliger dan in NL). Je weet maar nooit, zo kunnen we in ieder geval genoeg foto’s maken! Ons ontbijt nuttigen we bij Starbucks, heerlijke koffie en thee met superlekkere muffins, mjammie, dat is echt smullen zeg! We maken nog wat “stiekeme” foto’s van mensen met een tulband en theedoek op hun hoofd. Dat hoort er echt bij hoor.In Dubai is het lekker warm, wel 38˚c, maar daar merken wij gelukkig niets van met de airco op het vliegveld. Maar….. de toiletbrillen zijn wel verwarmd. Echt waar ! Je brandt bijna je billen aan de zitting, zo warm….Met enige vertraging gaan we om 11.00 uur de lucht in, eindelijk echt op weg naar Down Under. We vliegen over de Arabische Zee. Vanaf daar is het nog zo’n 10.993 km naar onze eindbestemming. Poehee, nog heel wat uurtjes vliegen. We vliegen over de Malediven. Australië benaderen we via Perth, in het westen. Vanaf Perth is het nog 4.085 km, dat is nog 4 uur vliegen. Via het zuiden van Australië vliegen we verder naar Brisbane. Door de gunstige wind zullen we, ondanks de vertraging, toch op tijd arriveren in Australië !!
Dinsdag 11 augustusGOOD MORNING BRISBANE !! Daar zijn we dan, aan de andere kant van de wereld, wie had dat ooit gedacht. Het is 06.30 uur Australische tijd. Het tijdsverschil met Nederland is nu 8 uur (in NL is het dan nog maandag 10 augustus, 22.30 uur).We hebben voor vandaag en morgen een appartementje geboekt in Burleigh Heads, dat ligt aan de Gold Coast op zo’n 1,5 uur rijden van Brisbane. We nemen de Gold-Coast airtrain en de taxi. Binnen 2 uur staan we op onze plaats van bestemming. Een heerlijk comfortabel appartement met 2 slaapkamers, 2 badkamers, een grote keuken met alles erop en eraan, een heerlijk balkon voor en achter en een wasmachine en droger. We gaan meteen op ontdekkingstocht langs het strand en genieten van de prachtige blauwe oceaan (the Pacific Ocean= Stille Zuidzee) en haar hoge golven. We willen het thuisfront laten weten dat we goed zijn aangekomen, maar de sms doet het niet. Stom, beltegoed is op. Niet gecontroleerd voor we weggingen. Gelukkig is er in de buurt een supermarkt waar je kunt internetten, daar maken we meteen maar gebruik van. Rond 16.30 uur komt Jeff Murphy ons ophalen. We hebben Jeff vorig jaar ontmoet op het congres in Singapore. Hij neemt ons mee naar zijn huis waar we zijn volières met voornamelijk lorries en amazones mogen bekijken. Hij nodigt ons uit om te blijven eten en zo dineren wij samen met hem, zijn vrouw Mandy en hun jongste dochter Celeste. Het is supergezellig en we kletsen heel wat af. Mandy brengt ons weer terug naar het appartement waar we, zeer moe, rond 22.00 uur onze bedjes inrollen.
Woensdag 12 augustusNa een heerlijk ontbijt met verse harde broodjes gaan we met het openbaar vervoer (de bus), naar het Currumbin Wildlife Sanctuary. Een mooi park op nog geen 20 minuten afstand. We zien van alles, volières met helmkaketoes, inka’s, de koala’s snoepend van hun eucaliptusbladeren. We lopen tussen de kangoeroes die je kunt aaien. We gaan op vogelspeurtocht in een hele grote volière. We bekijken de vogelshow met voornamelijk roofvogels, maar… ook met vliegende ara’s en roodstaartkaketoes. Wouw, wat een belevenis om die roodstaarten zo te zien vliegen. We kijken ook nog naar een dansvoorstelling van Aboriginals, maar die stelt helaas helemaal niets voor. Het voeren van de lorries is ook niet zoveel bijzonders. Normaalgesproken komen er honderden lorries, maar aangezien het hun broedseizoen is, laten heel veel lorries het afweten en zien we er maar een handjevol. Maar… het aller aller aller mooiste van deze dag was toch wel de ochtend. We hoorden in het park geluiden van kaketoes. We liepen net bij een meertje en zagen ze zitten, in de bomen, echt waar! In kleine clubjes kwamen ze naar de boom toegevlogen waar wij dus net onderstonden. Het waren grote geelkuiven, gewoon in het wild.
De meeste tijd van de ochtend hebben wij dus genoten van dit mooie spektakel. Het spelen in de boom, het vliegen naar de andere boom en dat allemaal vlak voor onze neus op onze 2e dag in Australië, dat is dus heel veelbelovend!
Aan het eind van de dag nog een bezoek gebracht aan de 2 souvenirwinkeltjes die het park rijk is. We kopen echte Australische hoeden, mokken met een rosé erop en uiteraard leuke vogelkaarten. Onze dag kan echt niet meer stuk.Met de bus gaan we weer naar het appartement terug waar we lekker macaroni maken. We maken nog een wandeling over de boulevard en genieten van het ruisen van de golven en het gekwetter van de lorries in de bomen langs deze boulevard. Het is helaas al te donker om de lorries te kunnen zien, maar horen doen we ze des te meer. Ze slapen in deze bomen en morgenochtend zullen ze weer wegvliegen.
Donderdag 13 augustus We hebben dan wel vakantie, maar deze ochtend staan wij om 05.00 uur buiten op de boulevard om de lorries te kunnen zien wanneer ze wegvliegen uit de bomen en om dit vast te kunnen leggen op camera. Rond 5.30 uur wordt het al wat lichter. We zijn echt niet de enige vroege vogels op dit uur van de dag. Diverse joggers rennen langs ons heen en ook de fietsers zijn al sportief bezig. Naarmate het steeds lichter wordt, vliegen de lorries weg uit de bomen. Voordat ze wegvliegen, maken ze een hels kabaal in vergelijking met hun normale gekwetter. Dit ritueel blijft zich herhalen, totdat ze allemaal zijn weggevlogen. We blijven tot 06.00 uur en dan is het helemaal licht.
De eerste surfers liggen trouwens ook al in het water. Wij genieten nog van de zonsopkomst. Dat maak je in Nederland namelijk niet mee! We halen een broodje bij de bakker die ook al vanaf 06.00 uur geopend is en we gaan wandelen in het National Park van Burleigh Heads. We nemen eerst het pad naar boven toe. Een hele klimpartij via trappetjes en steile paadjes. Ook hier komen we al veel joggers en wandelaars tegen. Onze klimpartij word beloond! Het uitzicht over Burleigh Heads, de oceaan en de skyline is adembenemend, vooral nu met de zonsopgang. We maken schitterende foto’s en zien zelfs een zee-arend! We gaan verder via het benedenpad. Ook dit is genieten van de bomen en het uitzicht over de oceaan.
Rond 08.00 uur zijn we weer terug in ons appartement, we hebben er voor ons gevoel al een hele dag opzitten. We moeten om half 10 uit ons appartement dus we hebben nog genoeg tijd voor een uitgebreid ontbijt, in het zonnetje, op het balkon. Daarna wachten we bij het zwembad om de bus. Deze bus komt vanuit Brisbane waar Neville de sprekers voor het congres heeft opgehaald. Burleigh Heads ligt op de route naar Grafton en hij had voor ons drieën een plekje vrijgehouden. De receptioniste komt vertellen dat de bus nogal vertraging heeft en dat Jeff (de kweker bij wie we maandag zijn wezen eten) ons alvast op komt halen. Bij hem bekijken we nog een keer zijn volières.
We mogen zelfs in de volière waar zijn koppel zwarte roodstaartkaketoes in zit. De timing van de bus is niet echt geweldig, want niet veel later draait die bij Jeff het erf op en moeten we de volière verlaten. We hadden vanuit Nederland nog een leuk kleinigheidje voor Jeff meegenomen. Een mok van Blond Amsterdam met typisch Nederlandse afbeeldingen erop. Op het oor van mok stond: Learning Dutch while your drinking! (Nederlands leren terwijl je drinkt). Er zat ook een klein boekje bij vertalingen van de plaatjes op de mok, dus dat Nederlands leren moet wel goedkomen…. Jeff vond het een hartstikke geinig kado. Hij kon er niet lang van genieten want zo’n 20 minuten later gaan we met z’n allen, ook Jeff, de bus in voor een rit van ruim 3,5 uur, op weg naar Grafton.
In Grafton aangekomen worden we afgezet bij het motel. We hebben met z’n drietjes een kamer. Er staan 3 bedden, een tafel en een badkamer. We kunnen bijna onze konten er niet in keren, maar dat maakt niet uit, we hoeven er tenslotte alleen maar te slapen. We zitten precies tegenover de Kentucky Fried Chicken en die gaan we meteen maar uitproberen. Dat smaakte goed! We gaan ook alvast wat boodschapjes doen voor de volgende ochtend, want dan willen we wel een ontbijtje. In de bomen komen we weer lori’s tegen, die zijn trouwens zeer goed vertegenwoordigd in Australië. ’s Avonds hebben we een welkomstdiner in een club/casino. We eten lekker vis, steak en salade. We doen nog mee met een raffles (een soort bingo), maar wij winnen uiteraard weer eens niets. Er zijn nog wel mooie polo-shirts te koop van de vereniging, met op de achterkant een prachtige zwarte roodstaartkaketoe. Hiervan worden uiteraard enige exemplaren gescoord.
Vrijdag 14 augustus
Het congres gaat vandaag echt van start. Om 08.00 uur worden we opgehaald want we hebben ons opgegeven om walvissen te gaan kijken/zoeken op de oceaan. Degene die dat niet wilden, gaan op bezoek bij een kweker in de buurt. Het is nog redelijk koud op zee, maar met het zonnetje op ons rug is het goed te doen. We kiezen het ruime sop en blijven zo’n 2 uur op zee, op zoek naar de walvissen. Heel in de verte zien we tegen de horizon aan wel een beetje water opspuiten. Dat blijkt dus een walvis te zijn. Tsja, we geloven het maar, maar echt een walvis zien, nee, dat zit er helaas niet in. Tegen de tijd dat de boot richting de walvis is gevaren, is de walvis al weer weg, die is ook niet gek! We hopen niet dat het straks met de outback-tour ook zo gaat, dat we dan geen vogel te zien krijgen….We gaan met de bus richting de volières van Ida & George. Zij zijn heel wat jaren geleden vanuit Nederland naar Australië geëmigreerd. George is ook de buschauffeur die de sprekers van het congres vanuit Brisbane naar Grafton heeft gebracht, en ons dus ook. Het is toch leuk om zo ver weg van huis af en toe Nederlands te kunnen praten. Zij hebben voornamelijk halsbandparkieten en George is vooral gespecialiseerd in mutaties van de vogels. Na het bezichtigen van hun volières gaan we naar de locatie waar het congres plaatsvindt. De eerste 4 lezingen worden vanmiddag gegeven. Het serieuze werk gaat nu beginnen.
Na de welkomst speech van Neville Connors is de Amerikaan Steve Duncan de eerste spreker op de Aves International Parrot Convention 2009. Hij vertelt over kweekmanagement voor commerciële parkietenkwekers. Daarna is de Fransman Mark Cremades aan de beurt. Hij werkt momenteel in Singapore in het Jurong Bird Park. Hij vertelt over de neushoornvogels in Zuid-Oost Azië. De eerste vrouwelijke spreekster is Heike Mundt-Pottegen uit Duitsland over het ontstaan van haar eigen Papegaaienpark in Bochum. De Australiër Des Boorman is de laatste spreker voor vandaag en zijn lezing gaat over het broeden met de vijgpapegaai.
Een samenvatting van alle lezingen zal later nog volgen.
Na afloop van de lezingen is het diner met allerlei heerlijke hapjes en drankjes. We maken het niet te laat, want morgen staan er namelijk 8 lezingen op de volle agenda. Daar moeten we wel een beetje fit voor zijn.
Zaterdag 15 augustusVandaag een drukke dat met 8 lezingen. Hieronder ziet u de namen van de sprekers en het onderwerp waarover zij hebben gesproken.
- Ricardo Valentin uit Puerto Rico over volièremanagement bij de Puerto Rico amazone;- Jerry Jennings uit Amerika over de papegaaien en toekans in Emerald Forest Bird Gardens;- Anton Vaidl uit Tsjechië over het broeden van de Jamaicaanse amazone;- Simon Bruslund-Jensen uit Denemarken over diverse projecten welke gesponsord worden door Walsrode Birdpark in Duitsland;- Bob Donoley uit Australië over gebeurtenissen in zijn dierenartsenpraktijk;- Steven Hill uit Australië over zijn lori’s en de status daarvan in Australië;- Marc Cremades en Heide Neumann over de palmkaketoe;- Heike Mundt-Pottegen over het broeden en de problemen rond de regelgeving in Duitsland;
Hierna is het tijd voor het galadiner. Dit smaakt voortreffelijk en ondertussen worden wij vermaakt met live-muziek en dans en sketches.
Een dochter van Neville doet een leuke sketch over het verslaafd zijn aan vogels. We krijgen een voorstelling van een “nep” Michael Jackson. Dat kan ook niet anders, want de echte leeft helaas niet meer…. De jongste dochter van Neville speelt nog een mooi nummer op haar gitaar. Al met al een vrolijke avond met lekker eten en drinken. Rond middernacht houden wij het voor gezien. Morgen staan de laatste 5 lezingen op het programma.
Zondag 16 augustusOm 07.00 lopen we alweer buiten, te genieten van de dauw op de aarde en op het water. Er is deze ochtend om 07.30 een gezamenlijk ontbijt in het gebouw waar ook de lezingen worden gehouden. Iedereen is van de partij en de sfeer is hartstikke goed. Er is volop keuze uit witte bonen in tomatensaus, worstjes, steak, roerei….. maar gelukkig ook broodjes met jam en heerlijk vers fruit. We laten het ons goed smaken en gaan daarna genieten van de laatste 5 lezingen voor deze dag en van dit congres, te weten:
Hierna is het tijd voor het galadiner. Dit smaakt voortreffelijk en ondertussen worden wij vermaakt met live-muziek en dans en sketches.
Een dochter van Neville doet een leuke sketch over het verslaafd zijn aan vogels. We krijgen een voorstelling van een “nep” Michael Jackson. Dat kan ook niet anders, want de echte leeft helaas niet meer…. De jongste dochter van Neville speelt nog een mooi nummer op haar gitaar. Al met al een vrolijke avond met lekker eten en drinken. Rond middernacht houden wij het voor gezien. Morgen staan de laatste 5 lezingen op het programma.
Zondag 16 augustusOm 07.00 lopen we alweer buiten, te genieten van de dauw op de aarde en op het water. Er is deze ochtend om 07.30 een gezamenlijk ontbijt in het gebouw waar ook de lezingen worden gehouden. Iedereen is van de partij en de sfeer is hartstikke goed. Er is volop keuze uit witte bonen in tomatensaus, worstjes, steak, roerei….. maar gelukkig ook broodjes met jam en heerlijk vers fruit. We laten het ons goed smaken en gaan daarna genieten van de laatste 5 lezingen voor deze dag en van dit congres, te weten:
- Ricardo Valentin over gedragsmanagement bij de Puerto Rica Amazone;- Anton Vaidl over de dierentuin van Praag en collectie dieren en het management hierover;- Simon Bruslund Jensen over de Walsrode projecten voor papegaaien;- Jerry Jennings over het managen van je broedcollectie, voornamelijk wanneer je geen resultaat hebt;- Steve Duncan over de wilde papegaaien van Zuidelijk Californië.
Om 13.30 uur zijn de lezingen voorbij. Vervolgens gaan we naar Casuarina Parrot Gardens om de collectie van Neville en zijn vrouw Noddy te bekijken. Tevens is daar de barbecue. Heerlijk vlees, lekker drinken en een fantastische omgeving om van dit lekkers te genieten. De prachtige volières staan ruim opgesteld in een hele mooie omgeving. Neville zit op een hoogte en kijkt zo een prachtig dal in. Nevillle en Noddy hebben in hun collectie alle zwarte kaketoes, behalve de palmkaketoe. Ze hebben de helmkaketoe (de gang-gang), diverse witte kaketoes (zoals de inka!) en diverse ara’s.
Er komen er een aantal overgevlogen, wat een machtig mooi gezicht is dat toch! Ze landen op elektriciteitskabels en in de bomen. De vogels van Neville laten we “links liggen” en we gaan op roséjacht. Dit is waar we toch wel voor komen, de papegaaien in de vrije natuur. We maken heel wat foto’s en ook de koningsparkiet laat van zich horen en steelt de show in de toppen van de bomen en door laag over te vliegen. Om 17.00 uur is helaas het feest alweer voorbij en het congres eigenlijk ook, maar we hebben nog een outback-tour voor de boeg. Deze avond zijn we met zijn drietjes en we besluiten lekker ergens een hapje te gaan eten in Grafton. Bij de receptie van het motel vragen we wat info en wat blijkt, het meeste is dicht. De Chinees zou open moeten zijn en daar wagen we het maar op. We gaan richting de Chinees en op straat is het erg rustig, af en toe een auto, maar een wandelaar komen we niet tegen. Ook bij de Chinees is het erg rustig. Maar 2 tafels zijn bezet en wij dan. Het eten smaakt in ieder geval goed. Rond 21.30 uur lopen we het restaurant uit en steken de straat over om aan de andere kant weer terug te lopen naar het motel. We kijken nog een keer achterom om te zien waar we gegeten hebben, maar de lichten zijn inmiddels uit en alles is al donker… hè, dat is raar, net alsof je daar helemaal niet gegeten hebt. Ook op straat is het stil en donker. Geen mens te zien. Het lijkt wel 04.00 uur maar het is toch echt maar 21.30 uur. We gaan er maar vanuit dat er een belangrijke voetbalwedstrijd op TV aan de gang is of ergens een heel groot feest waarvoor wij niet zijn uitgenodigd, hahah! Aangezien er weinig te beleven valt in Grafton om 22.00 uur gaan we maar slapen. Morgen moeten we om 08.00 uur klaarstaan en gaan we met de touringcar het binnenland van Australië onveilig maken tijdens de outback-tour!
Maandag 17 augustus
Om 08.00 uur vertrekken we naar onze eindbestemming via Glenn Innes, Inverell en Moree naar onze eindbestemming Collenberi. Via de bergen rijden we naar Moree. Onderweg stoppen we voor een koffie/thee picknick. We hebben een fantastisch uitzicht over de vallei en genieten van het fluiten van de Bell-bird. De vrouw van de chauffeur, Brian, heeft heerlijke koekjes gebakken die we ons goed laten smaken. We gaan naar een kweker in Moree. In zijn mooie volières heeft hij zwarte en witte kaketoes en amazones. Ook heeft hij een kruising tussen een rosékaketoe en een corella. Het resultaat is een hele vaalroze rosé met een helblauwe oogring. In de omgeving vliegen de rosé’s ook vrij in de rondte, daar maken we weer veel foto’s van. We worden nog getrakteerd op een heerlijke barbecue en dan snel de bus weer in, op weg naar Collenberi. Wanneer we arriveren is het al donker. Het doet ons denken aan een spookstadje….Ze zijn ook niet echt berekend op koken voor 20 man. Het vlees is taai en koud, de groente ook en laten we de 5 koude frietjes niet vergeten. De vis smaakte gelukkig beter, maar…. was ook niet echt om over naar huis te schrijven. De kamers zijn al niet veel beter als het eten. De gaten zitten in de dekens en de badkamer, dat wil je niet weten. De wastafel ligt bezaaid met dode vliegjes en de douche ziet er ook niet al te fris uit. Morgen maar een dagje niet douchen of wassen, dat hoort toch allemaal bij een outbacktour of niet soms? Omdat er niets beters te doen is, kletsen we na het eten nog een tijdje met Steve Duncan, Jerry Jennings, Ricardo Valentin, Neville en Alan. De eigenaar van het motel gaat al optijd naar bed en vraagt of wij zelf de lichten uit willen doen en de deur op slot. Waar maak je dat nog mee…..We slapen gezellig met z’n drietjes bij elkaar en…. hebben alvast voor de volgende dag ontbijt voor 2 personen, tsja, hoe moeilijk kan het zijn als moteleigenaar.
Dinsdag 18 augustus
Het ontbijt bestaat uit 4 sneetjes witbrood voor 3 personen en ook nog 2 pakjes Kellogs Cornflakes waarvan de datum al verlopen is. Geweldig! Hans besluit geen ontbijt te nemen, hij vertrouwt het zaakje voor geen meter en eet wat voorverpakte koekjes die in de koelkast liggen. Thiely smeert alvast 2 boterhammen met jam, 1 voor haarzelf en 1 voor mij. De derde boterham wordt chocoladepasta, goh hebben ze dat hier ook? Nee dus! Het blijkt vegemite te zijn, iets typisch Australisch wat echt niet te (vr)eten is. Het smaakt naar 10 bouillonblokjes van Maggi, maar dan om op je brood te smeren, getsie. Daar ging een kostbaar sneetje brood verloren…. De andere voor de veiligheid ook maar met jam gesmeerd. Hans kon er smakelijk om lachen, hij genoot van zijn koekjes. We gaan buiten nog snel wat foto’s maken van de zwaluwen voordat de bus vertrekt. We gaan richting Lightning Ridge, van daaruit terug naar Wallgett en dan door naar Bourke waar we 2 nachten zullen blijven.In Lightning Ridge is niet zo heel veel te beleven. We gaan een opaalmijn bezichtigen ,maar voor die tijd eerst een winkel waar ze sieraden verkopen met opaal erin. Leuk om te zien, maar niet om te kopen. We gaan naar de mijn en gelukkig is daar nog een toilet, en wat voor één. Vier golfplaten zijn overeind gezet als muren en het toilet is een heel diep gat in de grond. Ach, zo maak je nog eens wat mee onderweg! Met een helm op ons hoofd gaan we de lange trap af, de mijn in. In de wanden van de mijn zijn sculpturen gemaakt en sommige zijn ook in kleur geschilderd. Zo zien we diverse dierenafbeeldingen (dolfijn, vogels), maar ook personen zoals Michael Jackson en Elvis Presley. Je kunt ook nog de “echte” mijn in, maar daar hebben we geen tijd voor. Jammer, die sculpturen zijn wel leuk om te zien, maar niet echt wat ik dacht te gaan zien. Eerlijk gezegd een beetje zonde van de tijd….Om 11.30 uuur gaan we dus de bus weer in richting Wallgett waar we gaan lunchen. In dit plaatsje zou de zwarte roodstaartkaketoe (de banks) moeten zitten. We zijn benieuwd. Onze nieuwsgierigheid wordt beloond! We zien ze letterlijk vliegen, WOW, wat een prachtig gezicht is dat! Van de ene boom vliegen naar de andere boom. Dat maakt de hele ochtend weer goed. De lunch kopen we bij een benzinestation want we moeten door naar onze eindbestemming en we hebben nog ruim 4 uur tussen de wielen tegoed voordat we daar zijn. ‘s-Middags zien we nog meer Banks vliegen.
Met z’n allen de bus uit om nog meer foto’s te maken. Iedereen geniet zichtbaar van deze supermooie vogels en we zijn allemaal onder de indruk dat we ze van zo dichtbij in de bomen zien zitten en zien vliegen. We staan zelfs bij mensen op hun erf om maar de mooiste plaatjes te kunnen schieten, echt waar. Met de middagthee staan we bij een riviertje waar een rosé op haar nest zit. Ook zien we de koekabura en wat zebravinkjes. Onderweg naar Bourke zien we emoes met jongen lopen, het is nu hun broedseizoen. In Bourke zitten we op een camping. De (getrouwde) stelletjes hebben een mooi huisjes voor de aankomende 2 nachten. De singles onder ons treffen het slechter. De dames zitten met zijn tweeën in een container, wel voorzien van toilet en douche. De heren daarentegen treffen het nog slechter, hun toilet en douche is buiten…… Voor hen is het letterlijk “kramperen”. ’s-Avonds gaan we met de hele club lekker eten bij de Chinees, eindelijk fatsoenlijk eten en we laten het ons heerlijk smaken. Geen idee wat we verder namelijk nog allemaal wel of niet te eten krijgen, haha. Na het eten kun je of terug naar de camping (waar niets te doen is) of je kunt naar de pub. Je moet alles een keer meemaken, dus wij gaan mee naar de pub! Met Neville, Jerry, Michele, Alan en Phil maken wij er een dolle boel van. We spelen een aantal potjes darts, helaas zijn wij nog niet zo goed als “Barney” maar het scheelde niet veel hóór. Rond 24.00 uur brengt een medewerkster van de pub ons met de auto terug naar de camping, wat zo’n kleine kilometer verder ligt. Waar vindt je nog zo’n service?
Met z’n allen de bus uit om nog meer foto’s te maken. Iedereen geniet zichtbaar van deze supermooie vogels en we zijn allemaal onder de indruk dat we ze van zo dichtbij in de bomen zien zitten en zien vliegen. We staan zelfs bij mensen op hun erf om maar de mooiste plaatjes te kunnen schieten, echt waar. Met de middagthee staan we bij een riviertje waar een rosé op haar nest zit. Ook zien we de koekabura en wat zebravinkjes. Onderweg naar Bourke zien we emoes met jongen lopen, het is nu hun broedseizoen. In Bourke zitten we op een camping. De (getrouwde) stelletjes hebben een mooi huisjes voor de aankomende 2 nachten. De singles onder ons treffen het slechter. De dames zitten met zijn tweeën in een container, wel voorzien van toilet en douche. De heren daarentegen treffen het nog slechter, hun toilet en douche is buiten…… Voor hen is het letterlijk “kramperen”. ’s-Avonds gaan we met de hele club lekker eten bij de Chinees, eindelijk fatsoenlijk eten en we laten het ons heerlijk smaken. Geen idee wat we verder namelijk nog allemaal wel of niet te eten krijgen, haha. Na het eten kun je of terug naar de camping (waar niets te doen is) of je kunt naar de pub. Je moet alles een keer meemaken, dus wij gaan mee naar de pub! Met Neville, Jerry, Michele, Alan en Phil maken wij er een dolle boel van. We spelen een aantal potjes darts, helaas zijn wij nog niet zo goed als “Barney” maar het scheelde niet veel hóór. Rond 24.00 uur brengt een medewerkster van de pub ons met de auto terug naar de camping, wat zo’n kleine kilometer verder ligt. Waar vindt je nog zo’n service?
Woensdag 19 augustusWe kijken vanuit ons huisje uit over een mooie vlakte, richting de rivier (de Darling-river), waar ’s morgen vroeg de kangoeroes te zien zijn en uiteraard de kaketoes. Gisteren hebben we met z’n vieren afgesproken om 06.00 uur buiten te staan om foto’s te maken. Zo gezegd, zo gedaan, ook al was het gisteren laat geworden en was het een kort nachtje. We lopen in het donker richting de rivier omdat daar de kaketoes zitten in de bomen. Het is deze ochtend erg koud. Zelfs met jas aan, staan we te rillen van de kou en ook onze handen lijken enigszins te bevriezen. We maken foto’s van een corella op haar nest. Steve Duncan is ook een vroege vogel, we komen hem tegen bij de rivier met zijn camera. Het ontbijt is om 09.00 uur, buiten, zoals dat gebruikelijk is op een camping. We gaan met de bus richting de rivier, maar dan een stuk verderop. We mogen hier een tijdje rondneuzen, wat we ook doen. We zien weer corella’s, maar ook valkparkieten in hun nestje in de boom. Ik zie zelf nog een roodbruine slang wegschieten. We gaan weer door naar een ander plekje aan de rivier waar we ook corella’s zien, maar ook volop zwarte roodstaarten. De bus rijdt verder de bush in. We stoppen bij een meertje, zien zwanen en pelikanen. Rick vangt zelfs een baardagaam! Bij de bakker kopen we onze lunch en we gaan met de bus weer terug naar de camping. Om 15.00 uur vertrekt daar namelijk bij de rivier de peddelboot voor een vaartochtje van ongeveer een uur. Wij besluiten mee te gaan, want je weet nooit of je nog wat ziet in de bomen langs de rivier. De kapitein begint zijn verhaal over het ontstaan van de rivier en van de boot. Hij heeft een zeer monotone stem en we hopen dat hij snel z’n mond houdt zodat we rustig kunnen genieten van het uitzicht. Helaas voor ons, hij kwebbelt het hele uur door…. De rivier heeft ook niet veel speciaals te bieden. We zien een koekabura maar daar houdt het ook mee op. Eigenlijk een beetje zonde van de tijd, maar wie niet probeert, weet zeker dat ie niets heeft.Na de vaartocht kun je nog met de bus mee voor een tochtje richting het vliegveld. Daar zou de Major Mitchell (= inka kaketoe) zitten.
Uiteraard gaan we mee, deze kans laten we niet schieten. Het geluk is met ons en we zien een stel inka’s. Helaas vliegen ze zeer snel weg en kunnen we maar kort van ze genieten. De omgeving is trouwens adembenemend. Het typisch Australische rood/oranje zand, bomen en struiken en een prachtig gekleurde lucht aangezien het al donker begint te worden. We maken mooie foto’s van de omgeving, zonder vogel erop…. Op de camping hebben we ’s avonds een barbecue. Australiërs doen alles op/met de barbecue. Het is een speciale avond waarvoor de hele camping is uitgenodigd. Het eten is al gekookt en iedereen kan met zijn bordje in de rij staan om het half vol te laten scheppen met een kwakje aardappelpuree, groenten en een steak en worstje. Dit alles bij een knapperen haarvuur. Er worden gedichten voorgedragen (waar we niet veel van begrijpen) en op verzoek van Ricardo uit Puerto Rico zingen de Australiërs Waltzing Mathilda, wat op iedereen, en niet alleen op Ricardo, een grote indruk maakt. We kunnen nog wachten op een toetje, maar daar hebben we niet veel zin meer in. We gaan met een koppeltje nog een keer naar de pub. We spelen weer een potje dart en anderen gaan poolen. Er zit ook een man aan de bar met Nederlandse ouders, hij vindt het erg leuk om een beetje Nederlands met ons te kletsen. We maken het deze keer niet te laat, morgen is het om 07.30 uur ontbijten en zullen we de gezellige camping in Bourke gaan verlaten.
Donderdag 20 augustusNa het ontbijt vertrekken we met de bus naar onze eerste bestemming voor deze dag, Cunnamulla. Onze eindbestemming zal St. George zijn. We zijn net 10 minuten onderweg als we inka’s zien. De bus stopt meteen (dat kan ook aangezien er haast niets op de wegen rijdt) en we stappen met z’n allen uit. Helaas, de inka’s vliegen weer verder. We gaan de bus weer in en na een tijdje rijden zien we weer inka’s. Weer de bus uit en deze keer zijn de goden ons beter gezind. Ze vliegen eerst weg, maar komen toch weer teruggevlogen naar die boom. We kunnen ze goed op de foto en film zetten. Iedereen is heel blij. Ook de zebravinkjes zijn van de partij. In de middle of knowwhere stoppen we bij een motel voor een toiletbezoek. Het is echt een nul-sterrenrestaurant en de eigenaresse is ook al antiek, we hebben haar leeftijd niet gevraagd, maar ze moet toch wel minimaal 80-plus geweest zijn. We komen voor een toiletbezoek en degene die als eerste zit is Thiely. Niet lang daarna horen we een heel hard gegil, afkomstig van….. inderdaad Thiely. Ik denk eerst, die zie een spin of zo, maar nee het is geen spin. Het is een……hele grote groene KIKKER!
Hij zit met zijn vriendjes en vriendinnetjes lekker onder de toiletrand. Hun pootjes met zuignapjes zie je nog net… Thiely probeert haar grote groene “vriendje” door te spoelen, maar dat lukt niet en hij kijkt vanuit de pot vrolijk in de lens van de camera. Ik kom inmiddels niet meer bij van het lachen (doe het bijna in mijn broek en ik moest al zo nodig…), de tranen van het lachen lopen over mijn wangen. Op het herentoilet, wat naast die van de dames staat, horen we ook gelach, zij hebben ook “last” van de kikkers. Buiten bij de bus staan een aantal personen naar een speeltuintje te kijken. Deze is al net zo antiek en roestig als de eigenaresse van het motel. Alan vertelt dat Australiërs erg veel van hun kinderen houden, dan blijkt wel uit dit speeltuintje. Steve merkt op dat het dan vast een speeltuintje is voor blinde kinderen…..Ongeveer een kilometer verder gaan we de provinciegrens over. We verlaten New South Wales en zetten onze outback-tour voort in Queensland. Tegen de middag bereiken we Cunnamulla voor de lunch. We eten een hotdog die niet te eten is. We gaan naar de rivier om kleine corella’s te zoeken, alleen ze zijn er niet. Daarna gaan we richting het tankstation om de bus vol te tanken want het eerstvolgende tankstation is pas 300 kilometer verder (in St. George) en we hebben niet veel zin om straks de bus te moeten duwen. Ongeveer 54 kilometer voor St. George stoppen we bij Rosehill Aviaries. Vanaf de doorgaande weg is dit nog 14 kilometer over een zeer hobbelige rode zandweg. Zie je het voor je, met een touringcar 14 kilometer lang maar 30 km per uur rijden omdat de zandweg gewoon te slecht is om er normaal overheen te rijden. En dan moet je die weg ook weer terug.…Onderweg zien we een boom waarin opgeknoopt vossen hangen. Een slimmerik vraagt wat die vossen daar in die boom doen. Een andere slimmerik antwoordt dat dat heel simpel is, het zijn boomvossen! Nee, alle gekheid op een stokje, de vossen worden daar afgeschoten omdat ze heel veel schade toebrengen aan de vogels en volières. Eindelijk komen we bij Rosehill aan. Er staan genoeg volières met kaketoes, amazones en lories. Hij heeft ook jonge emoes en kangoeroes. We blijven niet te lang, het wordt namelijk al donker. In het donker arriveren we in St. George, in en motel. Hier zijn ze gelukkig wel berekend op grotere gezelschappen en het eten is superheerlijk. We hadden t-bonesteak besteld en dat smaakte zeker naar meer. Aangezien we heel veel tijd doorbrengen in de bus, besluiten we na het eten met zijn drietjes nog een wandelingetje te maken door dit dorpje. Ook hier is het na etenstijd verlaten als wat, net zoals in Grafton. Rond 21.00 uur is ook alles uitgestorven. We bekijken nog wat etalages van winkels, maar het komt allemaal niet echt hip over. Rond 22.30 uur gaan we maar slapen, wat moet je anders…. en morgen moeten we er weer vroeg uit.
Vrijdag 21 augustusOm 05.00 uur gaat alweer ons wekkertje. Om 06.00 uur moeten we aan het ontbijt verschijnen. Als we om 06.00 uur bij de ontbijtzaal staan, krijgen we te horen dat het ontbijt pas om 06.45 uur is!! We besluiten de tijd goed te benutten. We zitten naar een riviertje en we pakken onze camera’s om op vogeljacht te gaan. Het is nog schemerig, dus de tijd is goed. We zien een grote groep rosé’s in de bomen zitten. Ze spelen en vechten en maken flink wat kabaal. Wij genieten met zijn drietjes volop van dit prachtige tafereeltje. Intussen komt een auto voorbij die naar ons toetert. Wij kijken om en zien in de laadbak allemaal dode kangoeroes liggen….Zal ons ontbijt zo nog wel smaken?Na het ontbijt is het om 07.30 uur snel de bus in en vertrekken we voor een lange dag die ons naar Dalby, Toowoomba, Ipswich en Brisbane zal brengen. Na 250 kilometer stoppen wij bij de Mc Donalds voor een toiletbezoek. Onze chauffeur moet ook even rusten, dus we hebben tijd voor koffie en een lekkere Mc Flurry. Daarna gaan we naar een kweker, Liz Banks, in Toowoomba. Hij woont tegen een heuvel aan en heeft een prachtige tropische tuin, vol met volières .
We blijven het langst kijken bij de volière met lutino- en cinnamon-rosé’s. Na dit bezoek gaan we door naar de volgende kweker in Ipswich. Hij heeft een aantal zeer grote volières en bezit vele lorries. Op een gegeven moment ben ik Steve, Jerry en Rick acherna gelopen. Zij zijn de echte birdwatchers onder ons. Ik heb geluk, ze hebben wat gespot in een boom. Het is een rosé. Niet veel verder zit een grote geelkuifkaketoe. Ook die kan ik prachtig op de film zetten. Ook mrs. Pig (een groot hangbuikzwijn) wordt op de gevoelige plaat vastgelegd. We kunnen niet te lang blijven, want we moeten op tijd in Brisbane zijn voor het diner op een boot, en die boot wacht niet op ons. Alles gaat voorspoedig en we zijn op tijd in ons hotel, het George Williams hotel in St. Georgestreet. Met taxi’s gaan we naar de over van de rivier waar we aan boord gaan van de KoekabouraQueen. We maken een tocht over de Brisbaneriver, een avondvullend programma met een heerlijk zeebuffet en live-muziek. We genieten van het heerlijke eten en van het prachtige uitzicht vanaf de boot over een supermooi verlicht Brisbane. Na afloop gaan we met Neville, Alan, Phil en Michelle naar het casino om ons geluk te beproeven, hahah. We dansen tot in de vroege uurtjes en rond 01.30 uur zoeken we onze bedjes op.
Zaterdag 22 augustus
Weer een kort nachtje want om 07.15 uur moeten we al bij de bus zijn, want we gaan naar Australia Zoo !! Yes, dat stond zeker op ons lijstje om een bezoekje aan te brengen. We nemen al afscheid van Neville. Hij gaat niet mee want hij is grootvader geworden en gaat zijn kleinkind bewonderen. Ook Heide gaat niet mee, haar vlucht naar Sydney en Bankok vertrekt vanmiddag al. Om 09.30 uur zijn we bij de Zoo. We hebben helaas maar tot 12.30 uur de tijd omdat anderen ook hun vlucht naar huis optijd moeten halen. Australia Zoo is een mooie, schone, grote dierentuin. De dieren zitten er heel mooi bij. We gaan als eerste kijken bij The Wildlife show. We worden verrast op slangen en ander reptielen, maar ook op vliegende inka’s, zwarte roodstaarten en ara’s.
Een machtig mooi gezicht om te zien. Ook de krokodillenshow is leuk om te zien al heb ik wel het gevoel dat de show met Steve Irwin veel spectaculairder zou zijn. We genieten trouwens volop. We lopen via de kangoeroes naar de rode panda’s die nog niet zo lang in deze dierentuin zijn. Als laatste brengen we snel nog een bezoekje aan de souvenirshop bij de uitgang van de dierentuin.
Het is een grote winkel, maar op papegaaiengebied is er niet zoveel te shoppen. Met de bus worden we afgezet bij ons appartement, waar we de rest van de week in Brisbane zullen verblijven. Brian, de chauffeur geeft mij 4 afscheidszoenen. Twee zoenen is gebruikelijk in Australië, 3 in Nederland en de 4e was om ons geluk te brengen. Voor 1 nacht blijft ook Michelle bij ons logeren. Zij zal de volgende dag vertrekken naar Sydney om daar nog een paar dagen te blijven voordat zij teruggaat naar Canada. We besluiten met zijn vieren die avond nog lekker uit eten te gaan. De meeste restaurantjes zijn echter al volgeboekt. We vinden gelukkig nog een plekje bij een leuk, knus Italiaans restaurantje waar we lekker kunnen eten voor niet al te veel geld, blijkt achteraf.
Zondag 23 augustus Eindelijk hoeven we eens niet vroeg op te staan in onze vakantie. We slapen vandaag uit tot een uur of 8. Daarna volgt een heerlijke lange hete douche. We hebben de tijd aan onszelf en dat was de afgelopen 1,5 week wel anders geweest.
We gaan vandaag de City Botanic Gardens (botanische tuin) aan Alice Street bezoeken. Deze tuinen liggen in het Zuiden van het centrum van Brisbane aan de Brisbane-river. Het park wordt aardig druk bezocht, het is dan ook erg mooi weer om in het park te zijn. We zien de witte ibissen, de kookaburra en de hagedissen niet te vergeten. Er is een diversiteit aan vreemde bomen en planten die we nog nooit gezien hebben. Een lust voor het oog. Via de loopbrug gaan we naar de andere kant van de Brisbane-river, The South Bank genaamd. Hier zijn heel veel mensen op de been en wat blijkt, er is hier gewoon een openbaar zwemparadijs waar je heerlijk kunt zonnen en zwemmen. Er wordt dan ook zeer zeker gebruik van gemaakt door de lokale bevolking, het is om en nabij de 30 ºC. Wij kopen een ijsje en ondertussen zijn we lekker mensen aan het kijken. Ook lopen we langs het reuzenrad. Vorig jaar zijn we in Singapore in het hoogste reuzenrad van de wereld geweest. Dit reuzenrad is maar 60 meter hoog, we besluiten er niet in te gaan. Daarna gaan we nog een paar boodschapjes doen voor het avondeten. We gaan voor de verandering eens zelf koken. Op het menu staan aardappels, groente en heerlijke biefstuk met een sausje. Ze hebben niet echte braadpannen, dus we moeten roeien met de riemen die we hebben. Het koken gaat goed, maar het brandalarm denkt daar helaas anders over, dat gaat tot 2x toe af !!Hebben wij weer…Onze spieren hebben we nog even verwend in de verwarmde spa, naast het zwembad van het hotel. We genieten heerlijk van de harde stralen en masseren onze vermoeide kuiten hiermee. Op het Centraal Station (wat om de hoek ligt) gaan we alvast informeren hoe we morgen het beste naar Australia Zoo kunnen gaan met de trein, hoeven we dat morgen niet te doen en scheelt weer een hoop tijd.
Maandag 24 augustus
Om 09.00 uur gaat Australia Zoo open. We nemen de trein van 08.00 uur naar Cabulture. Die van 06.15 uur konden we ook nemen, maar dat vinden we toch iets te vroeg. In Cabulture gaat pas om 08.45 de bus naar Beerwah, waar Australia Zoo is gevestigd. Via allemaal kleine gehuchten komen we dan eindelijk aan bij Australia Zoo. Wel wat later dan gepland. Achteraf bleek dat we gewoon in de trein hadden kunnen blijven zitten tot aan Beerwah en vandaar uit de bus hadden kunnen nemen naar Beerwah. De dame op het Centraal Station had dat mooi niet aan ons verteld. Zonde van de tijd die zo verloren is gegaan, maar ja, niets meer aan te doen.Vandaag gaan we eerst de route doen, waar we afgelopen zaterdag niet aan toe waren gekomen. Zo kunnen we dan de hele Australia Zoo zien. Om 11.00 uur zitten we voor de 2e keer bij de Wildlife Warrriors Show. We willen nog een keer de vliegende kakatoes zien en ook de krokodillenshow! Het is weer genieten en deze show is heel wat beter dan de show van afgelopen zaterdag. Het is vandaag wel bloedheet zeg! We lopen te zweten en wij zijn niet de enige. ’s-Avonds op het nieuws horen we dat het vandaag 36 ºC is, de warmste augustusdag die het ooit is geweest in Australië en vergeet niet, het is er WINTER!
Deze historische mijlpaal hebben we toch maar weer mooi meegemaakt. Er blijkt nog een souvenirwinkeltje te zijn, die heel wat leuker is dan degene bij de uitgang. In dit winkeltje kunnen we gelukkig wel slagen. We kopen onder andere een mooie kerstbal met een rosé erop en een met een geelkuif. Met het treintje maken we nog een ritje door het park. Volgens de plattegrond kom je op andere delen dan wanneer je over de wandelpaden loopt, maar in werkelijkheid valt dat wel mee. We zien niet veel nieuws onder de zon, maar zitten wel lekker koel in de schaduw en we horen dat er om 14.15 uur een training bij de tijgers wordt gegeven. Kijk, dat hadden we anders mooi niet geweten en dus gemist. We gaan er meteen naartoe en zoeken een mooi plekje uit achter het glas zodat we alles goed kunnen zien. We vallen met onze neuzen in de boter. Vlak voor je neus doen ze de oefeningen met de tijgers, je kunt het gewoon niét missen. Ze trainen de tijgers met pakjes melk. Moet hij op zijn achterpoten gaan staan, dan gaat het pakje melk de lucht in, en de tijger gaat op zijn achterpoten staan. Hij wordt uiteraard beloond met wat melk uit het pakje. Zo krijgen we te zien hoe ze op commando gaan liggen, zitten, staan om de nagels te kunnen knippen en in de boom te springen. Wat zijn ze toch megagroot zo van heel dichtbij en die klauwen….Tot nu genieten we hiervan nog het meest. We gaan zo door naar de Bird of Prey Show. Afwachten wat we hier te zien krijgen. Dat valt vies tegen.
Er vliegt een uil en een valk en we krijgen een arend te zien. Na afloop kun je nog met de vogels op de foto. Dit alles heeft nog geen 15 minuten geduurd. Dit viel enigszins tegen. We gaan langzaam richting de uitgang want om 16.15 uur gaat de bus weer terug naar Cabulture. Dus niet…. We hebben verkeerd gekeken op het bordje. Er gaat wel een pendelbus naar Beerwah van waaruit je de trein kunt nemen naar Cabulture. Dat doen we dan maar. Op het station van Beerwah vertrekt de trein pas om 17.31uur. We hebben dus nog wat tijd om in Beerwah rond te neuzen en wat water te kopen want dat gaat er met deze hitte wel heel hard doorheen. We zijn weer op tijd terug bij het station want we willen de trein niet missen dit gehucht. De volgend gaat namelijk pas om 19.24 uur en daar hebben we helemaal geen zin in om op te wachten. We wachten, en wachten, en wachten en wachten. Het wordt steeds later maar al wat er komt, geen trein! Eindelijk komt een mevrouw vertellen dat de trein vertraging heeft en er zo aan komt. Inderdaad om 18.15 uur is daar dan eindelijk de trein. Om 20.00 uur staan we weer op Centraal Station, 12 uur later dan dat we er vanochtend weggingen.
De Mc Donald’s zit om de hoek en we trakteren onszelf op een lekkere vette hap en een ijsje toe. En zo is er weer een leuke, gezellige dag voorbij.
Deze historische mijlpaal hebben we toch maar weer mooi meegemaakt. Er blijkt nog een souvenirwinkeltje te zijn, die heel wat leuker is dan degene bij de uitgang. In dit winkeltje kunnen we gelukkig wel slagen. We kopen onder andere een mooie kerstbal met een rosé erop en een met een geelkuif. Met het treintje maken we nog een ritje door het park. Volgens de plattegrond kom je op andere delen dan wanneer je over de wandelpaden loopt, maar in werkelijkheid valt dat wel mee. We zien niet veel nieuws onder de zon, maar zitten wel lekker koel in de schaduw en we horen dat er om 14.15 uur een training bij de tijgers wordt gegeven. Kijk, dat hadden we anders mooi niet geweten en dus gemist. We gaan er meteen naartoe en zoeken een mooi plekje uit achter het glas zodat we alles goed kunnen zien. We vallen met onze neuzen in de boter. Vlak voor je neus doen ze de oefeningen met de tijgers, je kunt het gewoon niét missen. Ze trainen de tijgers met pakjes melk. Moet hij op zijn achterpoten gaan staan, dan gaat het pakje melk de lucht in, en de tijger gaat op zijn achterpoten staan. Hij wordt uiteraard beloond met wat melk uit het pakje. Zo krijgen we te zien hoe ze op commando gaan liggen, zitten, staan om de nagels te kunnen knippen en in de boom te springen. Wat zijn ze toch megagroot zo van heel dichtbij en die klauwen….Tot nu genieten we hiervan nog het meest. We gaan zo door naar de Bird of Prey Show. Afwachten wat we hier te zien krijgen. Dat valt vies tegen.
Er vliegt een uil en een valk en we krijgen een arend te zien. Na afloop kun je nog met de vogels op de foto. Dit alles heeft nog geen 15 minuten geduurd. Dit viel enigszins tegen. We gaan langzaam richting de uitgang want om 16.15 uur gaat de bus weer terug naar Cabulture. Dus niet…. We hebben verkeerd gekeken op het bordje. Er gaat wel een pendelbus naar Beerwah van waaruit je de trein kunt nemen naar Cabulture. Dat doen we dan maar. Op het station van Beerwah vertrekt de trein pas om 17.31uur. We hebben dus nog wat tijd om in Beerwah rond te neuzen en wat water te kopen want dat gaat er met deze hitte wel heel hard doorheen. We zijn weer op tijd terug bij het station want we willen de trein niet missen dit gehucht. De volgend gaat namelijk pas om 19.24 uur en daar hebben we helemaal geen zin in om op te wachten. We wachten, en wachten, en wachten en wachten. Het wordt steeds later maar al wat er komt, geen trein! Eindelijk komt een mevrouw vertellen dat de trein vertraging heeft en er zo aan komt. Inderdaad om 18.15 uur is daar dan eindelijk de trein. Om 20.00 uur staan we weer op Centraal Station, 12 uur later dan dat we er vanochtend weggingen.
Dinsdag 25 augustusDeze ochtend gaan we rustig aandoen. We willen eerst wat zwemmen ook wat zonnen. De zon is namelijk aan het eind van de middag al achter de wolkenkrabbers verdwenen, dus proberen we het in de ochtend. We zijn om 08.30 uur paraat, maar helaas, nog geen zon bij het zwembad, wel op ons balkon, waar we iedere ochtend genieten van ons ontbijt. We besluiten dan toch maar op pad te gaan zodat we wellicht toch aan het begin van de middag kunnen zonnen en zwemmen.
We nemen de trein naar Toowong, een kleine 3 haltes verder vanaf het Centraal Station. Van daaruit kun je naar de Brisbane Botanic Gardens in het Mount Coot-tha Park. Mount Coot-tha is tevens een uitzichtpunt vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over Brisbane. Het ligt 8 kilometer ten westen van het centrum van Brisbane. Als je er dan toch in de buurt bent, waarom ook niet. We kijken ondertussen op onze plattegrond aan welke kant we precies het station moeten verlaten, richting de botanische tuinen. Een vriendelijke meneer ziet ons turen op de kaart en de borden op het station en vraagt of hij ons wellicht kan helpen. We geven aan dat we graag naar de botanische tuin willen gaan. Volgens hem is dat veel te ver om te lopen. Zijn auto staat vlakbij, hij wil ons best een lift geven. We staan even te twijfelen, zullen we het doen of niet? Waarom eigenlijk ook niet. We stappen in de auto en hij brengt ons richting de botanische tuin. Hij vraagt of we soms ook nog boven bij het uitzichtpunt willen kijken. Uiteraard willen wij dat graag, als het tenminste niet teveel moeite voor hem is en wij niet zijn tijd in beslag nemen. Nou, hij was blij dat hij een leuk excuus had. Zijn vrouw was momenteel in Sydney en het enige wat op hem wachtte thuis, waren de huishoudelijke klusjes….Dan is de keuze uiteraard niet al te moeilijk, dan konden wij ons ook wel voorstellen. Hij rijdt ons helemaal naar boven en vertelt ons wat wij allemaal zien. Het is net of wij onze eigen privégids bij ons hebben.
We genieten volop van dit buitenkansje. Volgens mij hebben wij dit te danken aan de 4e gelukszoen van buschauffeur Brian…..Nadat we allen op de foto en film hebben vastgelegd, breng deze vriendelijke meneer ons weer naar beneden naar de botanische tuin. Onderweg zien we nog een giftige slang op de weg liggen die overreden is. Hij is nog niet dood en we stoppen voor een foto die we uit het raampje moeten maken. Het is veel te gevaarlijk om de autodeur te openen aangezien de slang nog niet dood is en je niet weet wat voor verrassing het in petto heeft. Wat later zet hij ons af bij de ingang van de botanische tuin.
We genieten volop van dit buitenkansje. Volgens mij hebben wij dit te danken aan de 4e gelukszoen van buschauffeur Brian…..Nadat we allen op de foto en film hebben vastgelegd, breng deze vriendelijke meneer ons weer naar beneden naar de botanische tuin. Onderweg zien we nog een giftige slang op de weg liggen die overreden is. Hij is nog niet dood en we stoppen voor een foto die we uit het raampje moeten maken. Het is veel te gevaarlijk om de autodeur te openen aangezien de slang nog niet dood is en je niet weet wat voor verrassing het in petto heeft. Wat later zet hij ons af bij de ingang van de botanische tuin.
Hij wil verder geen kopje koffie of iets anders als bedankje. Hij was vroeger militair geweest en in Duitsland hadden mensen hem op deze wijze ook uit de brand geholpen. Hij was blij dat hij op deze manier iets terug kon doen en hij hoopte dat meer mensen elkaar zouden helpen wanneer men daartoe in staat is. Een gedacht om goed vast te houden……Deze dag is ook weer tropisch van temperatuur, 31 ºC deze keer. We zijn erg blij met de schaduw van de hoge bomen. We lopen door het regenwoud met stroomversnellingen en watervallen, door de dennentuin, de woestijntuin, de Japanse tuin en de bonsai tuin. Het is ongeveer 52ha groot en er staan zo’n 25.000 planten, waaronder de Little Caroline (een buigainvillia met prachtige paars/roze bloemen). De vogels laten het behoorlijk afweten met deze warmte. Alleen de kookabura en lori’s laten ons niet in steek. Die kunnen we goed op de foto zetten. Vooral de lories, die nectar drinken van de bloemen in de bomen. Dit is echt een prachtig gezicht en de lories blijven nog gewoon zitten ook.
Er is nog een geelkuifkaketoe die er een spelletje van maakt om laag over te vliegen als wij onze camera’s niet in de aanslag hebben. We kopen met deze warmte nog een lekker ijsje en gaan richting uitgang naar de bushalte om te zien hoe weer terug kunnen komen naar het station van Toowong.Er rijden wel bussen, maar we moeten weer een tijdje wachten. Er komt niet veel later een bus aan, maar dat is een City-hop-on-bus. Je koopt dan een kaartje voor de hele dag en deze bus rijdt door heel Brisbane heen. Waar je dan uit wilt stappen kun je uitstappen en met de volgende bus weer mee verder gaan. Dit is niet echt de bus die we nodig hebben, maar we vragen toch of hij lang Toowong komt. Daar komt hij inderdaad wel langs, maar een kaartje kost 35 dollar per persoon. Tsja, dat is nu ook weer niet de bedoeling. Op het moment dat wij de bus weer uit willen stappen, geeft de buschauffeur aan dat hij ons wel wil afzetten bij het station van Toowong, gratis. We zijn superblij met deze hulpvaardige actie. De bus rijdt weg en we zijn de enige 3 inzittenden. We beginnen en een praatje met de chauffeur en hij vraag de gebruikelijke vragen van waar we vandaag komen enz. Hij vraagt wat onze verdere plannen zijn voor deze middag. We geven op weg te zijn naar ons hotel om nog wat te gaan zwemmen. Hij geeft ons de keus eventueel met hem mee te rijden op de bus. Dat zal nog ongeveer een half uurtje zijn en dan zal hij ons bij het hotel afzetten. De keus is niet moeilijk. We blijven gezellig bij hem in de bus zitten, zo zien we tenminste nog wat van Brisbane!. Onderweg stapt nog 1 stelletje in (die dus wel de volle mep hebben betaald voor een kaartje voor deze bus). We luisteren belangstellend naar wat de chauffeur allemaal verteld over de bezienswaardigheden van Brisbane waar we op dat moment langsrijden. Het stelletje stapt niet veel later uit. Wij worden, zoals hij had aangegeven, keurig voor de deur van ons hotel afgezet. De chauffeur wil geen bedankje hebben, hij was eigenlijk wel erg blij dat hij passagiers had in zijn bus, want het seizoen was eigenlijk al voorbij. We moeten hem wel beloven dat wij het aan niemand verder vertellen….. Dat doen we dus ook niet, we vertellen niets verder… Dit moet wel onze Lucky Day zijn. Dat kan gewoon niet anders. Tot 2 keer toe zoveel geluk op 1 dag. De gelukszoen van Brian heeft goed zijn werk gedaan vandaag!In het hotel aangekomen, besluiten we toch nog te gaan zwemmen. De zon is inderdaad alweer weg, maar dat geeft niet. Het water is lekker koud, maar daarna gaan we nog even in de warme spa nagenieten. Deze keer bubbelt hij wel. De vorige keer hebben we dus niet goed op de knop gedrukt… Vanavond gaan we weer zelf koken, macaroni deze keer. Het brandalarm gaan gelukkig niet af. Na het avondeten maken we nog een wandeling naar het internetcafé wat 2 straten verder ligt. Zo kunnen we het thuisfront laten weten dat alles goed gaat aan de andere kant van de wereld en dat we ons geen dag vervelen…. Morgen wordt naar verwachting ook een leuke dag, dan gaan we (nog) een keer op walvissenjacht, want we willen ze wel in het echt zien, en niet alleen maar een pufje water aan de horizon zoals in Couffs Harbour.
Woensdag 26 augustusVandaag een spannende dag.
We gaan wederom op whale-watching toer bij Brisbane’s no1 day tour. In Couffs Harbour, in de buurt van Grafton, hebben we geen een walvis goed kunnen zien, dus we hopen vandaag met betere foto’s thuis te komen. De folder ziet er in ieder geval héél veelbelovend uit, maar ja, daar is het ook een folder voor, zodat heel veel mensen “er in trappen” om maar mee te gaan. Wij zijn dus van die mensen en gaan mee…. Om 08.10 worden we opgehaald met een busje en gaan we naar Redcliff. Dit ligt ten noorden van Brisbane. We gaan daar aan boord van de Eye-spy, een supermooie catamaran met ook een “mooie” kapitein, Kerry Lopez is haar naam. Zij is de enige vrouwelijke kapitein die deze whale-watchingtours verzorgd in de South Pacific. We zijn benieuwd. Iedereen krijgt nog een pil tegen zeeziekte aangeboden. Wij nemen er toch maar 1 voor de zekerheid. Het zou zonde zijn als je de dieren goed kan zien, en je zit alleen maar over een zakje heengebogen….. Om 10.00 uur is de afvaart en ze zet de gashendels flink open. Op volle kracht zoeven we over de oceaan richting Moreton Bay. Moreton is een klein eiland voor de kust van Australië. De walvissen komen hier langs op hun trektocht naar warmere gebieden. Na ongeveer een uur zoeven zien we de eerste walvissen op een afstand. Ze zijn in ieder geval al een stuk dichterbij dan in Couffs Harbour, dat pakken ze ons al niet meer af!
Kapitein Kerry vaart heel rustig op de walvissen af. We komen steeds dichterbij…oh wat is dit spannend zeg! De walvissen komen spuitend boven, ze wapperen met hun staartvinnen. Ze drijven op hun rug zodat we hun witte buiken goed kunnen zien. Ze klappen ook nog met hun vinnen op het water, wat een prachtig geluid geeft dat. Kerry ziet nog haaien zwemmen en ook dolfijnen die even kiekeboe komen spelen, dat maakt het feest compleet.
Maar… het feest is nog lang niet voorbij. Na de lunch komen de walvissen steeds dichterbij de boot. Zoals de plaatsjes in de folder zijn, zo is het ook in het echt!! We kunnen ze echt bijna aaien, wie had dat ooit gedacht, wij zeker niet. We kunnen zo nu ook heel goed onderwater zien aan komen zwemmen. Ook dat is een magnifiek gezicht. We volgen ze helemaal totdat ze naast de boot naar boven komen en een show weggeven, op de rug zwemmen, klappen met de vinnen op het water, GEWELDIG om dit van zo dichtbij mee te mogen maken. Iedereen is dolenthousiast en staan te juichen als ze weer bovenkomen. Kerry heeft inmiddels muziek van Elvis Presley opgezet, want volgens haar zijn de walvissen Elvisfan en dat blijkt wel te kloppen. Ze geven hun beste show weg op deze muziek. Helaas is het daarna alweer tijd om terug te keren naar de wal. De walvissen hebben dit in de gaten en zwaaien ons uit met hun vinnen, echt waar!! Iedereen aan boord is diep onder de indruk van wat we zojuist hebben meegemaakt op de oceaan. Wij zo nietig en zij zo reusachtig groot. Dit zal lang in ons geheugen gegrift staan. We zijn er stil van.’s Avonds doen we lekker makkelijk, soep met een broodje en we gaan op souvenirjacht. We hebben wat leuke dingen gezien om mee naar huis te nemen en binnen is binnen zullen we maar zeggen.Ook vanavond bijtijds naar bed want morgen hebben we weer een drukke dag voor de boeg.
Donderdag 27 augustusVandaag worden we gelukkig wat later opgehaald met een busje, pas om 09.00 uur. We hebben een uur rijden voor de boeg richting Springbrook. Dit ligt naar het zuiden. We gaan hier diverse wandelingen maken door het regenwoud van Sprinkbrook National Park en hopelijk krijgen we ook vogels te zien.We lopen onder leiding van gids Logan (een echte surferboy met dreadlocks) door een stuk regenwoud richting een waterval en een uitkijkpunt over de omgeving. Prachtig om dit te ervaren, de rust zo midden in de natuur. In een ander gedeelte staat ons een flinke afdeling te wachten. Dat is nog niet zo erg, maar we moeten die route ook weer terug lopen, een zeer fikse klimpartij…en onze conditie wordt flink op de proef gesteld. We lopen achter de waterval langs.
En… we zien toch nog een vogel, de grimsom-rosella, wel 3 stuks ! Tsja, beter dan niets denken we maar. Op de terugweg stopt het busje nog bij een klein winkeltje waar ze allerlei chocolade verkopen. We houden ons in en trakteren onszelf op een ijsje. Likkend aan onze ijsjes horen we de koekabura en de lories. Maar, we horen nog een schreeuw, 2 geelkuifen komen overgevlogen, maar wij hebben onze handen vol met ijs…. Balen! We worden daarna weer keurig teruggebracht naar Brisbane. Morgen is alweer onze laatste dag in Brisbane. We hebben besloten toch een bezoekje te gaan brengen aan de Lone Pine Koala Sanctuary, ook al hebben we inmiddels genoeg koala’s gezien. Tijdens de whalewatching-tour hebben we gehoord dat je met een boot er naar toe kunt varen, over de Brisbane-river. Zo zie je ook nog heel wat van Brisbane en dat lijkt ons wel wat. We gaan opzoek met welke boot we meemoeten, maar kunnen het niet vinden.
Gelukkig weet de receptioniste bij het hotel wel waar we moeten zijn.Vanavond pakken we maar alvast zoveel mogelijk de koffers in, hoeven we dat morgen niet te doen en houden we meer tijd over om de dag optimaal te benutten.
Vrijdag 28 augustus
Om 06.00 loopt de wekker alweer af (hoezo vakantie??) want we willen vroeg in het park zijn, dat al om 08.00 uur opengaat en de boottocht zou zo’n 1,5 duren, dus reken maar uit. Om 08.00 uur staan we bij de boot, maar die gaat pas om 10.00 uur. Tsja, dat had de receptioniste er niet bijgezegd. Gelukkig gaan er ook bussen naar toe, maar de eerstvolgende gaat pas om 08.45uur. Er zit niets anders op. We zitten lekker op een bankje tussen alle andere wachtenden op de diverse bussen.
We voelen ons helemaal thuis in Brisbane, haha.In de Lone Pine Koala Sanctuary vangen ze koala’s op, maar ze hebben ook slangen, kangoeroes, vogels, dingo’s, tasmanian devil’s en nog veel meer. We duiken in iedergeval als eerste het souvenirwinkeltje in. Hans zijn oog valt meteen op wandtegels die bovenop een kast staan. Ze zijn er met afbeeldingen van een inkakaketoe, een helmkaketoe, een lori, een koala en nog wat dieren. Zoiets hebben we nog nooit gezien en we hoeven geen seconde na te denken,
INPAKKEN die tegels. WOW, dit is toch wel gaaf. Daarna is het tijd voor het voeren van de lorries, maar ook hier valt dat tegen, een paar lorries in plaats van honderden… Het park is niet al te groot en je bent vlot uitgekeken. Ze hebben aardige volières met diverse kakatoes. Ook de Bird of Prey show zit goed in elkaar, hier kunnen we ook mooie foto’s maken. We gaan nog lekker lunchen en om 13.30 uur zitten we dan op de beruchte boot die ons terug naar Brisbane zal brengen.Onderweg varen we langs de rijke buurt van Brisbane. Wat een prachtige huizen staan er hier aan de rivier, echte kapitale villa’s. Zulke mooie huizen hebben we de hele vakantie nog niet gezien. Ook de rest van de boottrip is genieten. We zien helaas geen vogels in de bomen, maar op een bepaald stuk hangen de bomen helemaal vol met….. vleermuizen. Echt waar, je gelooft je ogen niet, en wat een herrie maken die beesten met zijn allen.
Hoe dichter we bij Brisbane komen, hoe beter we de skyline kunnen zien. Vanaf het water ziet het er toch heel anders uit dan te voet. De foto- en filmcamera draaien flinke overuren.Gedurende de bootreis draait de kapitein typisch Australische muziek, namelijk Waltzing Mathilda, maar dan in 10 verschillende varianten. Dat wordt je wel een beetje zat om eerlijk te zijn. Het wat dan ook niet erg om van boord te kunnen gaan, hahha.We zijn redelijk op tijd weer terug in de stad. Hans gaat nog wat internetten en de dames halen hun badpakken tevoorschijn om nog lekker wat baantjes te trekken in het zwembad en daarna nog na te bubbelen in de verwarmde spa. ’s Avonds gaan we heerlijk uit eten bij de Italiaan waar we al een keer eerder geweest waren. Ook dit keer is het smullen.
Om 23.30 uur komt de taxi voorrijden om ons naar het vliegveld te brengen. Er gaat namelijk op dit tijdstip geen trein meer, de laatste ging om 19.25 uur…. Ons Australië-avontuur zit er bijna op. Er wacht ons nog een lange vlucht voor we weer voet op Nederlandse bodem kunnen zetten, en wat voor vlucht….
Zaterdag 29 augustusOm 02.45 uur plaatselijke tijd kiezen we het luchtruim voor een vlucht van 7 uur en 10 naar Singapore. We vliegen vanaf Brisbane via Darwin en Bali (Denpassar.) In Singapore is het 2 uur vroeger dan in Brisbane. De afstand die we nu hebben afgelegd van Brisbane naar Singapore is 6.269 kilometer. Na 1,5 tanken en nieuwe mensen inlaten vertrekken we naar Dubai. Het tijdsverschil tussen Singapore en Dubai bedraagt 4 uur. We hebben nu een vlucht van 6 uur en 23 minuten voor de boeg over een afstand van 5.850 kilometer. We vliegen in ieder geval over Mumbai (India) en Bangalore op een hoogte van 36.000 feet (dat is ongeveer 10 km hoogte). Vanaf Mumbai is het nog 1.774 kilometer naar Dubai. We krijgen te horen dat het in Dubai zo’n 39 ºC is. Aangekomen op het vliegveld van Dubai gaan we door naar Starbucks voor lekkere koffie en thee met een heerlijke muffin. Op de heenweg hebben we onszelf hier ook op getrakteerd en waar je mee begint, moet je ook mee eindigen, dus zo gezegd, zo gedaan. Om 13.45 uur plaatselijke tijd gaan we weer aan boord en om 14.35 uur gaan we voor de laatste keer de lucht in, op weg naar huis.
Zondag 30 augustus Om 01.15 uur gaan we wederom de lucht in. Met een ander vliegtuig gelukkig. We krijgen te horen dat we niet eerder konden vertrekken aangezien op Düsseldorf pas vanaf 06.00 uur geland mag worden en wij nu rond 06.15 uur zullen landen. We zien kans nog een paar uurtjes te slapen in het vliegtuig voordat wij rond 04.00 uur het ontbijt voorgeschoteld krijgen. We landen inderdaad netjes en veilig om 06.15 uur en om 07.00 staan we met onze koffers buiten en kunnen Thiely en Ed elkaar na 3 lange weken eindelijk weer in de armen sluiten.
Het Australië-avontuur zit er nu echt op voor ons. Hopelijk heeft u genoten van onze belevenissen. Het is ongewild zelfs een iets langere vakantie geworden dan gedacht, hahah. Wat we wilden zien en beleven, dat hebben we ook gezien en meegemaakt.We hebben volop genoten en het was goed zo maar…. zeer zeker voor herhaling vatbaar !
Met vriendelijke groeten,
© Team Australië,
© Verslag : Thiely de Moor & Caroline Traas© Foto’s: Thiely de Moor & Hans Kroon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten