Akala on the move: Zuid Afrika Deel 5 Slot 2014

Laatste dag boek van 2014.

Met als slot het laatste deel van de reis naar Zuid Afrika :

Zondag 26-10-2014. Regen 25 graden

We gaan naar Rob van Amstel. Rob is nu 76 en heeft zeer veel mooie vogels. Hij vertelt en vertelt. Hij is blij mensen te zien dat merken we wel.

Verder denk ik dat hij het meest tegen zijn vogels praat. Dus eerst laat hij zien hoe hij zijn vogels eten geeft en neemt ons mee en dat is alles behalve makkelijk. Want het is op en neer ,hoog en laag ,glad trappen en “wild”. Jose gaat in de armen van Terry en zo kunnen we Rob volgen naar de vogels Hij heeft geweldige mooie blauw gele ara’s zitten en legt uit dat deze vanuit de natuur komen en dat vrij vliegen, ruimte ,en de kleirotsen de verschillen maken in de vogels .Staarten van meer dan een meter groot ! Kleuren die je niet vaak ziet ,het geel is goudgeel. Ook diverse kleurmutaties zien we in zijn volières.

Deze man leeft al 70 jaar in Zuid Afrika en is omring door alle planten en bomen die je maar kan hebben om vogels te houden. Hij heeft alles naar zijn huis gebracht. papaya, pecan, palmbomen, paardenbloemen, rietsuiker, kastanjes, mango, Hij voert zijn vogels alles uit eigen tuin. Hij heeft oude volières maar zijn vogels hebben ruimte en ze zien er geweldig uit.

Na dit bezoek gaan we naar huis. Terry neemt wat jonge vogels mee en eieren zodat Lauraine deze kan groot brengen want hierin is Lauraine gespecialiseerd. Eitjes worden in zaad vervoert en de kuikens in een couveuse die eerst op warmte gebracht word , en dan via de aansteker (lage stroom/ baterijen ) verwarmt blijft. Precies 12 uur na vertrek zijn we weer “thuis”. Lauraine is net bezig een heksen brij te maken voor de palms. Deze heksen brij is het middel om de palm groot te brengen. En Terry en Lauraine zijn overtuigd dat het voor iedere vogel telt. Ik noteer de gegevens voor mijn lezing van de palmkaketoes.

We eten een traditionele schotel met tomaat vlees en kaas. Het vlees is weer typisch Afrikaans en ze maakt er weer een soort van goulash van. Met bieten mais en pompoen. Die pompoen is super en we vragen het recept . Lauraine maakt van de restje koekjes. We eten een pudding die warm is na met custard en ijs. Mijn broek word steeds stakker. En ook José kan bijna niet meer eten ,we worden zo verwend . En nee zeggen kan niet al iemand uren in de keuken staat om speciaal voor ons te koken! Dan nog een koffie en wat kletsen ,en dan naar bed. De dagen vliegen voorbij, het is 23. 00 uur. Bedtijd. Hier staan ze met het licht op en dat is rond 6.00 uur. Plannen voor morgen zijn er nog niet. Eerst maar eens wakker worden en kijken wat de dag brengt. Jose belooft bitter ballen te maken voor Terry. We willen wat terug doen.

Recept bitterballen. Soepvlees of rundvlees trekken met bouillon blok. Dan vlees klein snijden en afkoelen. Dan pan pakken en half pakje boter smelten voeg dan meel toe tot alles is opgenomen. Het moet een ragout zijn. Dan voeg je de hete bouillon toe tot je een gladde massa hebt (dik) Maar wel als een saus.

Dan voeg je zout peper en maggie toe naar smaak. Dan het klein gesneden vlees hierbij en roer je in massa. Naar behoefte bouillon toevoegen tot het een pannenkoek massa . In de ijskast opstijven en dan word het stijf .Dan de volgende dag eerst balletje maken door de paneermeel. Dan opnieuw even koud leggen . Dan een ei ( of 4) loskloppen en de balletje er weer door rollen en op nieuw door de paneermeel .En dan bakken in olie. En de rest in de vriezer. Leg ze dan eerst in de koeling op een rij en eenmaal stijf kan je ze in een bakje doen omdat ze dan hun vorm houden ..

Maandag 27-10-2014 Zon warm en open weer.

Het bijna de laatste dag maken we inderdaad de voorbereidingen voor de bitterballen. Als dat klaar is gaan die in de koeling en morgen maken we dan bitterballen klaar voor de pan. Er is een keeper van voetbal team Afrika vermoord en dan denk je meteen weer aan afgelopen dagen waar we dit besproken hebt. Ik trek me dat helaas meer aan dan normaal zeker als ik morgens van Lauraine hoor dat tot nu toe dit jaar 17.000 mensen vermoord zijn. Idioot ! Terry heeft ooit zijn gezin moeten beschermen bij inval en nu nog weten de mensen die daar wonen dat die “blanke “gevaarlijk is . Ik vind de verhalen toch wel angstaanjagend. Terwijl Lauraine ze vertelt alsof ze het “ het normaalste zaak van de dag “vind. Ik heb meteen weer een zwaar gevoel. We rijden door het verkeer en regelmatig gaan de knoppen van de deuren op slot . Niet reageren op de bedelaars of mensen op de straat zegt ze ,doe alsof ze niet bestaan. Als je deze mensen die zo schooien en bedelen een baan aanbied zeggen ze “nee “omdat ze op deze manier meer geld verdienen. Dus zegt ze, heb geen medelijden. Dit is Zuid Afrika.. Ze rijd met 120 klm per uur op een stoplicht aan waar mensen op staan die alles willen verkopen , willen bedelen of je willen aan spreken. Ze zegt me als je je afvraagt waarom ik zo hard rijd ,dan is dat voor je veiligheid ,dan springen de mensen wel op zij.. Je word er wel stil van moet ik zeggen, ik vind dat toch nog steeds “vreselijk “.

We gaan naar Mounty Casino. Dat is een kleine maar mooie vogel dierentuin. Hier zijn diverse volières, met vogels , open plaatsen met water vogels en de kraanvogels zijn goed vertegenwoordigt. Ook is een schitterende open volière en daar kunnen we ons wel uren vermaken. Leuke middag omringd door vogels ,in mooie verblijven en mooie volières. Lauraine neemt even tijd voor haar zelf en ze Terry haalt ons op tegen 17.00 uur. Ik ben erg moe als ik thuis kom en voel me niet lekker. Mijn spieren maken over uren. Jose en ik nemen even de tijd “bij te komen”. Lopen buiten wat rond ,genieten van de vijver en de vogels erom heen en nemen de rust op die de tuin uitstraalt. Weer een dag voorbij. Lekker eten . Vanavond eten we rijst met twee soorten hachee vlees sla en tomaten rode bieten mais en natuurlijk een heerlijk toetje na. We kletsen wat gaan weer een keer mee voeren en dan is het alweer 22.00 uur en Lauraine is ook moe en slaat de laatste voeding van de vogels over .Morgen vroeg is onze laatste dag dus we doen de laatste voorbereidingen voor de bitterballen, en laten deze dan opstijven in de koelkast. We gaan naar bed.

Dinsdag 28-10-2014. Zonnig en 25 graden.

We beginnen met de bitterballen . We draaien 2 uur de bitterballen in de juiste vorm en dikte en laten ze dan netjes rij in rij opstijven en daarna gaan ze de vriezer in waar ze de vorm mooi behouden. Enkele bitterballen eten we vanavond als voorgerecht. Dan gaan we wat boodschappen doen in een super modern winkel centrum. Als we honger krijgen lunchen we thuis want Lauraine heeft weer lekkere taartje gekocht . Dan ga ik even liggen want ik ben te moe. Jose gaat nog wat lekker kopen in een andere winkel samen met Lauraine .Ik word wakker en maak een laatste wandeling in de tuin en kijk bij de vogels. Ik zet nog een Crested Barbet en de Striped Kingfisher op de foto. Dan zie ik de Egypsian goose en de White faced Duck . Ik loop wat door naar het water . Daar zie ik de reigers en ibussen.

Wat mooi toch. Dan zie ik de kleine Korhaan die je echt heel moeilijk kan zien. Ze heeft jongen maar die zie ik niet . Jose komt ook even buiten . Jose ziet de Afrikaanse Hoopoe zitten en zet hen op de foto. De kleine francolin en de Guineafowls rennen over het gras. De kraanvogels komen eten en langzaam word het donker. Droom ik of is dit echt. Jose en kijken elkaar aan en weten ja dit is echt Langzaam gaat de zon onder.

We maken wat foto’s van de vogels op het terras. Een Molukken kaketoe en een witkuif kaketoe. Lekker ontspannen met de vogels.

We eten wat eerder en eten vandaag , struisvogel biefstuk met champignons en salade en een speciale vrucht van Afrika : De guave en het is smullen .Lekker ijs met slagroom en verse pruimen na .En dan op weg met lauraine naar Johannesburg. Waar we om 23.55 instappen in het vliegtuig. We nemen afscheid en dat is even emotioneel en moeilijk. Want we hebben fantastische dagen achter de rug en zijn op en top verwend. De reis naar huis begint, en we vliegen 11 uur terug.

Woensdag 29 Oktober lopen we om 10.30 door de gate in Nederland .Onze vakantie zit er op . Wat een ervaring. Wat een kans en wat hebben we er van genoten. Ed brengt eerst mij en dan Jose naar huis en ik zal haar missen, want onze 15 dagen samen waren zeer intensief en het waren dagen om nooit te vergeten. Dit hebben we toch maar mooi weer samen beleeft.

Donderdag 30-10-2014.

Als ik de deur uit stap met mijn kleindochter Naomi die haar kinderwagen met baby born duwt , schieten de tranen in mijn ogen. Ze loopt naast me op straat ,vrij, en veilig en onbevangen ,zonder angst of gevaar. Ontspannend genietend van haar baby pop in de wandelwagen met haar oma. Vakantie is mooi ,vakantie is gaaf ,maar thuis zijn is toch het allermooiste. Thuis in een veilig land waar je met je kinderen op straat kan lopen. Wow dat is een rijkdom . Waar we veel te weinig bij stil staan .

“Waarom heb je tranen oma “ Och lieve schat , oma heeft jouw en alles hier zo gemist. Ze kijkt me aan en zegt . “ja oma , ik jouw ook. We gaan naar de markt kopen vis en kaas en genieten. Thuis ,hoe heerlijk is dat.